بزرگ‌ترین ناوگان امدادی جهان در راه غزه؛ نقش دانشگاهیان ایرانی در پیوند با جنبش‌های مردمی جهان + فیلم
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، نخستین کاروان دریایی موسوم به «صمود» حدود سه روز پیش از جزیره بارسلون اسپانیا حرکت خود را آغاز کرده است. هدف این حرکت، شکستن محاصره غذایی‌ای است که رژیم صهیونیستی طی ماه‌های گذشته بر مردم مظلوم غزه تحمیل کرده است. این اقدام را می‌توان بزرگ‌ترین حرکت جهانی برای شکستن محاصره غزه دانست؛ چرا که گروه‌های مردمی از بیش از ۴۱ کشور در آن حضور دارند.
کاروان دوم نیز از روز شنبه از تونس به این حرکت خواهد پیوست تا به صورت مشترک مسیر خود را به سمت نوار غزه ادامه دهند و بتوانند اقلام غذایی و نیاز‌های ضروری مردم را برسانند. گروهی از اساتید دانشگاه، اعضای هیئت علمی و طلاب ایرانی نیز اکنون در تونس حضور یافته‌اند تا به این جریان مردمی ملحق شوند. جمهوری اسلامی ایران بار دیگر حمایت عملی و رسمی خود را از مردم مظلوم غزه نشان داده است.
به همین منظور ارتباطی برقرار کردیم با آقای حمیدرضا مقصودی، عضو هیئت علمی دانشگاه قم، که اکنون در تونس حضور دارند.
مقصودی گفت: تحولاتی که در سال‌های اخیر رخ داده، گاهی با نگاه‌های سیاسی و اجتماعی گوناگون همراه بوده است. اکنون تونس دومین بندری است که این کاروان در آن توقف می‌کند و حدود ۴۰۰ فعال حقوق بشر و اعضای جنبش‌های مردمی از کشور‌های مختلف به آن ملحق شده‌اند. تاکنون بیش از ۳۰۰ نفر در محل استقرار یافته و ثبت‌نام‌های جدید همچنان ادامه دارد.
وی افزود: اگر به تاریخ برگردیم، پیش از موضوع فلسطین نیز بار‌ها کشتی‌ها برای رساندن کمک یا جابه‌جایی انسان‌ها نقش‌آفرینی کرده‌اند. نمونه آن ماجرای جنگ جهانی دوم است که چرچیل مردم را به استفاده از کشتی‌های کوچک برای نجات سربازان فرانسوی فراخواند. پس از تشکیل رژیم صهیونیستی نیز بار‌ها کاروان‌های دریایی تلاش کردند خود را به سواحل غزه برسانند، اما غالباً کشتی‌ها مصادره یا مورد حمله قرار گرفتند و برخی فعالان جان خود را از دست دادند.
با این حال، فعالان حقوق بشر هیچ‌گاه این مسیر قانونی و انسانی را کنار نگذاشتند و همواره تلاش کرده‌اند کمک‌ها را به مردم غزه برسانند. تفاوت این بار در تنوع گسترده ملیتی، جغرافیایی و حتی اعتقادی شرکت‌کنندگان است. از مسلمانان کشور‌های عربی گرفته تا لیبرال‌های اروپایی و حتی مارکسیست‌ها، همه در کنار هم جمع شده‌اند. این همبستگی جهانی نشان می‌دهد که حرکت کنونی صرفاً یک اقدام سیاسی نیست، بلکه جریانی انسانی و بین‌المللی است که می‌تواند نقطه عطفی در تاریخ حمایت از مردم فلسطین باشد.
مقصودی در ادامه گفت: مردم ایران امروز نگران و ناراحت‌اند. بسیاری این پرسش را دارند که ما چه می‌توانیم انجام دهیم؟ کمک‌های مالی ارزشمند است، اما بسیاری احساس می‌کنند که کافی نیست. آیا تنها راه این است که از دولت و حاکمیت بخواهیم وارد عرصه‌های جدی‌تر، حتی نظامی شود؟ یا راهکار‌های دیگری هم وجود دارد؟
ما چند ماه این موضوع را دنبال کردیم تا اینکه در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی با جنبشی در مالزی آشنا شدیم؛ جنبشی با عنوان «مافین» که ایده کشتی «هندوانه‌ای» را مطرح کرد. همان‌طور که می‌دانید، هندوانه به نمادی جهانی برای فلسطین تبدیل شده است. در بسیاری از کشور‌ها اجازه برافراشتن پرچم فلسطین داده نمی‌شود، از همین رو فعالان حقوق بشر از تصویر هندوانه، با رنگ‌های سبز، قرمز و سیاه، به‌عنوان نماد مقاومت استفاده می‌کنند.
به محض آشنایی با این ایده، جلسات و همایش‌هایی در ایران برگزار شد. طی سه تا چهار روز بحث و بررسی صورت گرفت و تقسیم کار‌هایی انجام شد تا ما نیز بتوانیم به این حرکت جهانی بپیوندیم. باید تأکید کنم ایران بنیان‌گذار یا آغازگر این حرکت نبوده است؛ بلکه ما به آن ملحق شدیم. چراکه گاهی این تصور پیش می‌آید که هر جا حرکتی در جهان شکل می‌گیرد و ایرانی‌ها حضور دارند، پس ایران آن را راه انداخته است. در حالی‌که این‌گونه نیست. ما تنها نیستیم؛ فعالان زیادی در سراسر دنیا وجود دارند و ما گاهی لازم است با آنها هماهنگ شویم.
پس از آشنایی با جنبش «مافین»، ما به ایران بازگشتیم و پیوند این حرکت با فعالیت‌های بین‌المللی پررنگ‌تر شد. این جریان محور شکل‌گیری حرکت کشتی‌ها شد و ما دوباره خود را به تونس رساندیم تا از نزدیک با سیستم اطلاع‌رسانی جوانان این جنبش در ارتباط باشیم و برنامه‌های آنان را دریافت کنیم. اکنون در تلاش هستیم تا با هماهنگی بیشتر، این حرکت مردمی و جهانی را تقویت کنیم.
مردم ایران امروز نگران و ناراحت‌اند. بسیاری این پرسش را دارند که ما چه می‌توانیم انجام دهیم؟ کمک‌های مالی ارزشمند است، اما بسیاری احساس می‌کنند که کافی نیست. آیا تنها راه این است که از دولت و حاکمیت بخواهیم وارد عرصه‌های جدی‌تر، حتی نظامی شود؟ یا راهکار‌های دیگری هم وجود دارد؟
مقصودی گفت: ما چند ماه این موضوع را دنبال کردیم تا اینکه در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی با جنبشی در مالزی آشنا شدیم؛ جنبشی با عنوان «مافین» که ایده کشتی «هندوانه‌ای» را مطرح کرد. همان‌طور که می‌دانید، هندوانه به نمادی جهانی برای فلسطین تبدیل شده است. در بسیاری از کشور‌ها اجازه برافراشتن پرچم فلسطین داده نمی‌شود، از همین رو فعالان حقوق بشر از تصویر هندوانه، با رنگ‌های سبز، قرمز و سیاه، به‌عنوان نماد مقاومت استفاده می‌کنند.
به محض آشنایی با این ایده، جلسات و همایش‌هایی در ایران برگزار شد. طی سه تا چهار روز بحث و بررسی صورت گرفت و تقسیم کار‌هایی انجام شد تا ما نیز بتوانیم به این حرکت جهانی بپیوندیم. باید تأکید کنم ایران بنیان‌گذار یا آغازگر این حرکت نبوده است؛ بلکه ما به آن ملحق شدیم. چراکه گاهی این تصور پیش می‌آید که هر جا حرکتی در جهان شکل می‌گیرد و ایرانی‌ها حضور دارند، پس ایران آن را راه انداخته است. در حالی‌که این‌گونه نیست. ما تنها نیستیم؛ فعالان زیادی در سراسر دنیا وجود دارند و ما گاهی لازم است با آنها هماهنگ شویم.
پس از آشنایی با جنبش «مافین»، ما به ایران بازگشتیم و پیوند این حرکت با فعالیت‌های بین‌المللی پررنگ‌تر شد. این جریان محور شکل‌گیری حرکت کشتی‌ها شد و ما دوباره خود را به تونس رساندیم تا از نزدیک با سیستم اطلاع‌رسانی جوانان این جنبش در ارتباط باشیم و برنامه‌های آنان را دریافت کنیم. اکنون در تلاش هستیم تا با هماهنگی بیشتر، این حرکت مردمی و جهانی را تقویت کنیم.
اخبار مرتبط
خبرگزاری دانشجو