او که بوم را به «محراب» و رنگ را به «زبان دعا» مبدل ساخت

طراحی ضریح مطهر امام‌رضا (ع) نقطه تلاقی هنر نقاشی با معماری و فلزکاری است. فرشچیان در این کار، نه تنها به زیبایی ظاهری پرداخت، بلکه مفهوم «پناه» را در خطوط منحنی و نقوش اسلیمی جای داد. هر گل و برگ، داستانی از تاریخ تشیع را روایت می‌کند و هر تکرار نقش دلیلی بر استمرار ایمان است. او با استفاده از ریتم و تقارن بیننده را وا می‌دارد که قدم به قدم و با نگاه خود ضریح را طواف کند! گویی این حرکت نوری ا‌ست که بیننده را به درون می‌برد