دستور تخلیه جنگ‌زده‌ها از هتل‌ها

اول به خیابان جامی رفتند؛ در مقابل ساختمان مرکز ارتباطات مردمی قوه قضائیه ایستادند با پلاکاردهایی در دست. کمی بعد جلوی تجمع‌شان گرفته شد و به سمت میدان پاستور حرکت کردند و نوشته‌های روی پلاکارد را به سمت ساختمان ریاست‌جمهوری گرفتند: «خانه‌ و زندگی‌مان نابوده شده؛ ۶۰ روز است در هتل آواره‌ایم».

محمدحسین موسوی:  اول به خیابان جامی رفتند؛ در مقابل ساختمان مرکز ارتباطات مردمی قوه قضائیه ایستادند با پلاکاردهایی در دست. کمی بعد جلوی تجمع‌شان گرفته شد و به سمت میدان پاستور حرکت کردند و نوشته‌های روی پلاکارد را به سمت ساختمان ریاست‌جمهوری گرفتند: «خانه‌ و زندگی‌مان نابوده شده؛ ۶۰ روز است در هتل آواره‌ایم». ۱۰، ۱۵ نفر از صدها نفری هستند که در اعتراض به شرایط زندگی‌‌ و ازبین‌رفتن خانه و آوارگی‌شان دست به کار شده‌اند. آنها خسته از رفتن به این اداره و آن نهاد و ارگان، ۱۰ صبح روز چهارشنبه ۲۹ مرداد، تصمیم گرفتند صدای اعتراضشان را بلند کنند. آن هم در شرایطی که در همان روزها به ساکنان هتل‌ها دستور تخلیه داده و گفته بودند که اگر قرار باشد بیش از این در هتل‌ها زندگی کنند، باید خودشان هزینه اقامت را پرداخت کنند. زنان و مردان، مستأصل ایستاده‌اند، زندگی‌شان در کسری از ثانیه با شلیک موشک از دست رفت. خانه‌های تخریب‌شده‌شان تبدیل به نماد مقاومت شده و شهرداری در فکر تبدیل خانه‌ها به موزه است اما آنها را آواره کرده است. تجمع مسالمت‌آمیز آنها با ورود مأموران به‌سرعت پراکنده شد و درست در همان روز از شهرداری تهران با بسیاری از خسارت‌دیدگان جنگ تماس گرفته شد که هتل‌ها را ترک کنند. یکی از تجمع‌کنندگان که خانه‌اش را از دست داده و ساکن هتل است، درباره این دستور تخلیه به «شرق» می‌گوید: «دستور تخلیه فوری هتل در چنین شرایطی حکایت از رهاکردن ماست و این موضوع فشار روحی و روانی ما را چند برابر کرده است، عملا زندگی روزمره‌ را برای ما غیرممکن خواهد کرد». یکی دیگر از این افراد هم که ساکن هتل است، ادامه می‌دهد: «حالا باید چه کنیم، کجا برویم؟ با 250 میلیون تومان چه وسیله‌ای بخرم؟ شهرداری و دولت در حد دادن خانه به 400 خانوار نیز توان ندارد؟»‌.

ما فقط حق‌مان را می‌خواهیم