راه تاریخ‌نگاری ادبیات ملی

موسی اسوار در سوم مرداد ۱۳۳۲ در کربلا به دنیا آمد. خودش می‌گفت داستان گرایشش به زبان و ادبیات عربی داستانِ مفصلی است؛ اما از همان ابتدا علقه قلبی‌اش به ادبیات بوده است. می‌گفت اگر عمر دوباره داشت دوباره همین مسیر را طی می‌کرد، چراکه از دید او هر کسی علاقه و ذوقی دارد که بر اساس اقتضائات محیط و میل و تمایلات قلبی و زمینه‌های ارثی شکل می‌گیرد.

موسی اَسوار، ادیب، مترجم ادبیات عرب و عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی، در پی دوره‌ای بیماری در سن ۷۲ سالگی درگذشت.

اسوار بیش از همه به‌خاطر ترجمه‌های درخورش از شاعران عرب خاصه محمود درویش، نزار قبانی و ادونیس شناخته‌ شده است. شاعرانی که به تعبیر خود او شخصیت شعری خاص خود را داشتند، مانند درویش، «نماد شعر مقاومت» که شخصیت شعری‌اش از دو زمینه و پیشینه شعر ملی-میهنیِ فلسطین و جنبش شعر امروز در جهان عرب مایه می‌گرفت. شاعری که نوشت: «... و آیینه‌های ما شکست/ و اندوه دوهزارباره شد/ و ما پاره‌های صدا را جمع کردیم/ و جز مرثیه وطن چیزی یاد نگرفتیم». از نظر اسوار راز توفیق درویش در این بود که با ذهنِ خلاق و حس صادق و زبانِ هموار و انعطاف‌پذیر خود بیانگر تازه‌‌ترین یافته‌ها و الهامات شعری بود، به‌گونه‌ای که اثر حتی با تفاوت در دامنه موضوعات از مقاومت گرفته تا تأملات فردی، پایدار می‌ماند.