شأن دانشجو تمنا برای نیاز‌های اولیه و تحصن شبانه نیست؛ دانشگاه باید خانه آرامش باشد نه میدان بحران

علیرضا امیری، دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شیراز در گفت‌و‌گو با خبرنگار دانشگاه خبرگزاری گفت: قطع نیاز‌های اولیه دانشجویان اعم از آب و برق به هر دلیل و در هر شرایطی که رخ دهد، قابل پذیرش نیست. حتی اگر این مشکل تنها چند ساعت ادامه داشته باشد یا ناشی از وضعیت کلی زیرساخت‌ها باشد، شأن دانشجو فراتر از آن است که چنین محرومیت‌های ابتدایی را تجربه کند.

وی افزود: حداقل انتظار آن است که مسئولان دانشگاه برای بحران‌های قابل پیش‌بینی مانند قطع آب یا برق، علاوه بر اطلاع‌رسانی دقیق و به‌موقع، تدابیر جایگزین را نیز بیندیشند تا دانشجویان درگیر سردرگمی و اختلال در مسیر تحصیلی نشوند. بی‌توجهی به این موضوع نه‌تنها سبب تکرار مشکلات می‌شود، بلکه اعتماد عمومی را نیز زیر سؤال می‌برد. مطالبه‌ی بدیهی و مشترک دانشجویان، یافتن راه‌حلی دائمی برای جلوگیری از چنین اخلال‌هایی در مسیر رشد علمی است.

امیری اضافه کرد: در چنین شرایطی، مشکل تنها به قطعی آب محدود نمی‌شود؛ آنچه بیش از همه آسیب می‌بیند شأن و جایگاه دانشجوست، آنگاه که برای ابتدایی‌ترین نیاز‌های خود ناچار به تحصن نیمه‌شب مقابل دانشگاه می‌شود؛ رخدادی که نه در شأن دانشجوست و نه زیبنده محیط علمی کشور، و درست از همین نقطه است که پرسش‌های بنیادین درباره کارآمدی سازوکار‌های رسمی در پیگیری حقوق صنفی دانشجویان مطرح می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: در این میان، پرسش اساسی آن است که چرا با وجود نهاد‌هایی که برای پیگیری چنین مسائل صنفی تشکیل شده‌اند، دانشجویان همچنان مجبورند شخصاً وارد میدان شوند؟ متأسفانه، برخی از مسئولان شورای صنفی به‌جای ایفای وظیفه‌ی اصلی خود، با نگاه کوتاه‌بینانه و حتی تسویه‌حساب‌های شخصی با معاونت‌های دانشگاه، با ترک مسئولیت مسیر حل مسئله را مسدود کرده و دانشجویان را به سمت اقدامات غیرمعمول سوق می‌دهند؛ اقداماتی که اگر به رویه‌ای ثابت برای حل مشکلات بدل شود، بیش از هر معضل صنفی دیگری امور دانشجویان را مختل خواهد کرد و شورا را به نهادی منفعل و کم‌اثر تقلیل خواهد داد.

 دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شیرازیادآورشد: شورای صنفی که با اعتماد دانشجویان انتخاب می‌شود، باید مسئولانه و مؤثر عمل کند؛ نه آنکه نهایت کنش خود را در چند شعار تکراری یا حضور نمادین در تحصن خلاصه نماید. وقتی دانشجویان برای ابتدایی‌ترین نیاز‌های خود ناچار به پیگیری مستقیم می‌شوند، فلسفه‌ی وجودی چنین شورایی چه معنایی خواهد داشت؟ اگر شورا توان حل مشکلات دانشجویان را ندارد، بی‌تردید افراد بسیاری با انگیزه، توان و روحیه‌ی پیگیری شبانه‌روزی وجود دارند که با شایستگی بتوانند مشکلات دانشجویان را پیگیری نمایند.