پس‌لرزه‌های بحران جانشینی «مام جلال»
اتحادیه میهنی در ترمینولوژی سیاسی و حافظه تاریخی کردهای عراق، حزبی مدنی و شهری به شمار می‌رود و سلیمانیه به‌مثابه جغرافیای تحت نفوذ فکری‌اش، همواره مرکز فعالیت‌های فرهنگی و هنری توأم با آزادی بیان بوده است.
اتحادیه میهنی در ترمینولوژی سیاسی و حافظه تاریخی کردهای عراق، حزبی مدنی و شهری به شمار می‌رود و سلیمانیه به‌مثابه جغرافیای تحت نفوذ فکری‌اش، همواره مرکز فعالیت‌های فرهنگی و هنری توأم با آزادی بیان بوده است.
بااین‌حال، این حزب با همان اشتیاق که با اتحاد چند گروه به رهبری جلال طالبانی در سال 1975 در مقابل حزب دموکرات به رهبری بارزانی‌ها اعلام موجودیت کرد، این روزها و ماه‌ها میل به رقابت درون‌حزبی و اشتیاق انشعاب پیدا کرده است. نخستین انشعاب را در سال‌های آخرین حیات جلال طالبانی، نوشیروان مصطفی، از نخستین رفقا و هم‌سنگر سیاسی طالبانی ایجاد کرد که آن را «جنبش تغییر» نام نهاد و پیش از مرگش، دوره‌ای شکوفایی و بهار کوتاه‌مدت را تجربه کرد، اما در انتخابات سال گذشته به‌شدت دچار افول شد. بعد از بازگشت از آمریکا، برهم صالح، دیگر عضو شورای مرکزی اتحادیه میهنی، رهبری انشعابی دیگر با نام «عدالت و توسعه» را بر عهده گرفت، اما دوام چندانی نیاورد. این انشعاب به آن دلیل بود که اتحادیه میهنی، فوأد معصوم، چهره قدیمی و سنتی اتحادیه میهنی و از جامعه فرهنگی و زبانی اورامی‌های این حزب را برای تصدی گزینه ریاست‌جمهوری -که طبق قراردادی نانوشته سهم سنتی اتحادیه است- بر صالح تکنوکرات ترجیح داد. در مقابل، صالح حتی شخصا برای انتخابات مجلس محلی در مقابل دوربین قرار می‌گرفت و حزب جدیدش را تبلیغ می‌کرد.
اخبار مرتبط
شبکه شرق