پشت سر هر مرد بزرگی، یک زن بزرگ هست؛ حتی امامعلی حبیبی
امامعلی حبیبی، نابغه کشتی جهان، در پنجم خرداد ۱۳۱۰ در روستای درزی‌کلای بابل متولد شد. مادرش در شش‌سالگی او را راهی مکتب ملاباجی (ننه‌بیگم) مادر معنوی‌اش برای آموزش قرآن کرد. ملاباجی، زن نابغه‌ای بود که در کنار آموزش قرآن، به شاگردانش فنون کشتی را هم می‌آموخت.
بهرام مسعودی: امامعلی حبیبی، نابغه کشتی جهان، در پنجم خرداد ۱۳۱۰ در روستای درزی‌کلای بابل متولد شد. مادرش در شش‌سالگی او را راهی مکتب ملاباجی (ننه‌بیگم) مادر معنوی‌اش برای آموزش قرآن کرد. ملاباجی، زن نابغه‌ای بود که در کنار آموزش قرآن، به شاگردانش فنون کشتی را هم می‌آموخت. آشنایی و یادگیری فنون کشتی به عنوان یک ورزش به‌شدت مردانه در ۹۰ سال پیش توسط یک زن عجیب است و امکان‌پذیر نبود، مگر توسط نابغه‌ای همچون ننه‌بیگم که با استعداد خدادادی خود، نابغه‌ای همچون امامعلی را پرورش داد تا نخستین مدال‌آور طلای المپیک ایران باشد. بدون تردید، شادروان امامعلی حبیبی تا رسیدن به قهرمانی استان مازندران با فنون آموخته از ننه‌بیگم توانست به این عنوان برسد و از آن به بعد با پشتوانه فنون آموخته از ننه‌بیگم و حضور در باشگاه کشتی کارخانه نساجی قائمشهر و فراگیری فنون جدید و فنون ابداعی خود، راهی مسابقات کشوری شد. او پس از حضور در مسابقات کشوری که غالبا رقبا را با ضربه‌فنی شکست می‌داد، به دلیل آسیب‌دیدگی و همچنین به علت حضور بدون سرمربی برای گذشتن از قهرمانان نامی و صاحب عنوان جهانی و المپیک، دو سال پشت مسابقات اعزام به میادین جهانی معطل ماند.
مسابقات انتخابی المپیک ملبورن در سال ۱۳۳۵ نقطه عطفی در زندگی قهرمانی حبیبی محسوب می‌شود که با ضربه‌فنی رقیب صاحب‌عنوانش، توفیق جهانبخت، اولین برنده مدال طلای جهانی و دارنده مدال برنز المپیک، راهی مسابقات المپیک ملبورن استرالیا شد. در المپیک ۱۹۵۶ ملبورن، حبیبی گمنام‌ترین کشتی‌گیر وزن ۶۷ کیلو در میان ۱۷ کشتی‌گیر عنوان‌دار بود. اولین رقیب او قهرمان المپیک دوره قبل، دنبرگ سوئدی بود. ببر مازندران در اولین مسابقه‌اش در میدان المپیک، این قهرمان عنوان‌دار را در عرض ۱۵ ثانیه ضربه‌فنی کرد؛ یعنی داور سوت شروع را نزده، سوت پایان را زد. این سرعت، اعتماد‌به‌نفس، مهارت در اجرای فن، جسارت و قدرت فقط از نابغه‌ای همچون حبیبی می‌توانست امکان تحقق یابد.
اخبار مرتبط
شبکه شرق