زیدآبادی : مارتیک جان! برگرد ؛ این سرزمین سهم شماست!

شما را به خدا احتیاط و حزم بی‌دلیل را کنار بگذارید و در نخستین فرصت، سوار هواپیما شوید و به سوی وطن پرواز کنید. این سرزمین سهم شماست. اینجا خانهٔ پدری شماست. نیاکان شما در این خاک خفته‌اند. غم غربت را رها کنید و بی‌بیم، بی‌هراس به خانهٔ خود پا بگذارید. ایران و مردمش مشتاق و منتظر شمایند.