فیلم تهران سمپاتی اسرائیل است
هندی‌ها با فیلم «تهران» به سراغ سوژه‌ای رفته‌اند که در آن قهرمان شوند اما با یک روایت ضعیف، جانبدارانه و سمپات‌گونه از صهیونیست‌ها که مسیر قصه‌شان از ایران و شهر تهران می‌گذرد.
هندی‌ها با فیلم «تهران» به سراغ سوژه‌ای رفته‌اند که در آن قهرمان شوند اما با یک روایت ضعیف، جانبدارانه و سمپات‌گونه از صهیونیست‌ها که مسیر قصه‌شان از ایران و شهر تهران می‌گذرد.
فیلم «تهران» ساخته بالیوود، نمونه‌ای از آثاری است که در عین تلاش برای ایجاد هیجان و اکشن، بیش از هر چیز ضعف‌های سینمایی و ناتوانی در روایت داستان را نشان می‌دهد.داستان حول محور یک افسر امنیتی هندی می‌چرخد که متوجه می‌شود عامل ترور یک دیپلمات اسرائیلی، چند ایرانی هستند. انگیزه فیلم برای ورود قهرمان به ماجرا، مرگ یک دختر هندی است؛ اما این محور شخصی، نه تنها داستان را باورپذیر نمی‌کند، بلکه تلاش فیلمساز برای ایجاد تعلیق و جذابیت، به طنزی ناخواسته تبدیل شده است.از منظر فنی، فیلم کاملاً ضعیف است. قاب‌بندی‌ها و نورپردازی تخت و بی‌روح‌اند، لوکیشن‌ها مصنوعی و پلاستیکی به نظر می‌رسند و صحنه‌های اکشن به جای ایجاد هیجان، خنده‌آور جلوه می‌کنند. لهجه و گویش فارسی شخصیت‌ها اغلب تقلیدی و مصنوعی است و خیابان‌های تهران بیشتر شبیه لندن طراحی شده‌اند. تنها سیاستمدار ایرانی فیلم لهجه انگلیسی دارد.در سطح محتوایی، فیلم آشکارا با سمپاتی نسبت به اسرائیل روایت می‌شود. صحنه‌های ترور دانشمندان ایرانی با اسلحه‌هایی سبک و نمایش دختر هندی سوخته، در کنار صحنه‌هایی که قهرمان توسط موساد حمایت می‌شود، همگی نشان‌دهنده اولویت دادن به اسرائیل در روایت هستند.حتی صحنه خاخام اسرائیلی که تحت شکنجه ایرانی‌ها شعار «زنده باد اسرائیل» می‌دهد، و صحنه‌های اکشن ماکتی و غیرواقعی، بیشتر طنز ناخواسته تولید می‌کنند تا واقعیت. واقعیتی که این روزها در سراسر سرزمین‌های اشغالی برای سربازی اجباری متناقض است.
اخبار مرتبط
شبکه شرق