چرا مرید جلیلی معاون لاریجانی شد ؟

چهره ای که روزگاری برجام را همچون عجوزه ای توصیف کرده بود در نهمین سالگرد اعلام برجام، در مهمترین زیرمجموعه سازمان ملل یعنی شورای امنیت،‌ لب به ستایش آن گشود و در دولت سیزدهم آن را ابتکار موفق برای ایران خواند. اما علت این جدایی چه بود؟ روی میز مذاکره و در اتمسفر فضای مذاکرات احیای برجام چه شد و بر باقری چه گذشت که او حالا در کارنامه اش بعد از معاونت سعید جلیلی در دبیرخانه شعام، معاون علی لاریجانی در دبیرخانه شعام را دارد؟

علی باقری کنی در کنار علی لاریجانی به عنوان معاون در دبیرخانه شعام». این عبارت تا همین چند سال پیش می توانست شبیه شوخی یا جمله ای مملو از پارادوکس سیاسی باشد. باقری کنی تا قبل از دولت سیزدهم سایه سعید جلیلی بود. یک جستجوی ساده در تاریخ و زمان حضور سعید جلیلی در شورای عالی امنیت ملی و حضور باقری کنی در کنار او نشان می دهد که تا چه اندازه باقری کنی سایه جلیلی بوده است. سایه ای که در دولت حسن روحانی و در زمان مذاکرات برجام نیز به تریبون تکرار اظهارات و مواضع جد برجامی جلیلی تبدیل شد. تغییر مواضع باقری کنی اما به اینجا ختم نشد و او حالا دوباره در کسوت معاون دبیر شورای عالی امنیت به شعام بازگشته است، البته تغییرات باقری کنی در فاصله این رفت و برگشت به شعام دقیقا به اندازه تغییری است که در چهره منصوب به عنوان دبیر این شورا رخ داده؛ از سعید جلیلی تا علی لاریجانی.

از زمان حضور جلیلی در دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی تا زمانی که باقری کنی به دولت سیزدهم رفت؛ دوقلوی ضدبرجامی به خوبی و خوشی در کنار هم روزگار سپری می کردند تا این که با روی کار آمدن دولت سیزدهم،علی باقری کنی جمسئول تیم مذاکرات هسته ای شد. حالا او از فرد شماره دو و نیروی پشتیبانی جدیدی در زمین ضد مذاکرات و ضد برجام به فرد شماره یک تیم مذاکره کننده تبدیل شد . شاید باید نقطه عطف زندگی سیاسی باقری کنی را نیز همین دوره دانست. زمانی به یکباره او با واقعیت روابط بین الملل و مذاکره مواجه شد و بین او و مرداش فاصله معنی داری افتاد. فاصبه ای که از دیده ها پنهان نماند و حتی نیروهای جوان تر تیم جلیلی مثل امیرحسین ثابتی نیز اخیرا از این جدایی به صراحت پرده بر داشتند.