دماوند منبع انرژی زمینگرمایی است
این روزها در ابتدای شهریور ۱۴۰۴ صحبتهای گوناگونی درباره خطرهای فوران مجدد قله آتشفشانی دماوند مطرح میشود. البته صحبتی از فایده بالقوه و بزرگ این سامانه آتشفشانی برای انرژی پاک و تجدیدپذیر ایران نمیشود.
این روزها در ابتدای شهریور ۱۴۰۴ صحبتهای گوناگونی درباره خطرهای فوران مجدد قله آتشفشانی دماوند مطرح میشود. البته صحبتی از فایده بالقوه و بزرگ این سامانه آتشفشانی برای انرژی پاک و تجدیدپذیر ایران نمیشود. دماوند یک آتشفشان چینهای فعال ولی خفته است، و دودخانها و چشمههای آب گرم آن نشاندهنده یک منبع زمینگرمایی درخورتوجه است.
وجود چشمههای آب گرم در مناطق اطراف مانند لاریجان، بیدجان و آباسک، وجود یک سامانه زمینگرمایی با دمای بالا در زیر آتشفشان را تأیید میکند. مطالعات تحقیقاتی و اکتشافی، این منطقه را دارای پتانسیل زمینگرمایی امیدوارکننده با دمای تخمینی سیال مخزن حدود ۱۵۰ درجه سانتیگراد شناسایی کردهاند. یک مطالعه در سال ۱۳۸۹ نشان داد که گرادیان زمینگرمایی تا ۱۳ درجه سانتیگراد در ژرفای صدمتری در اطراف آتشفشان وجود دارد که به طور قابل توجهی بالاتر از مقدار معمول دو درجه سانتیگراد در صد متر در سایر نقاط ایران است. از دهه ۵۰ شمسی پتانسیل زمینگرمایی در ایران بررسی شده است. دماوند یکی از چهار مکان اولیه شناساییشده برای اکتشاف زمینگرمایی بود. درحالیکه تمرکز اصلی کشور بر میدان زمینگرمایی سبلان بود که اولین و تنها نیروگاه زمینگرمایی عملیاتی در آن واقع شده است، مطالعات انجامشده روی دماوند، امکان اجرای پروژههای آینده را تأیید کرد. محققان تأیید کردهاند که شرایط زمینشناسی منطقه، ازجمله وجود سنگهای مخزن نفوذپذیر و سنگهای پوشش نفوذناپذیر، برای تشکیل مخازن زمینگرمایی مناسب است و اکتشافات دقیقتر و توسعه بالقوه یک نیروگاه زمینگرمایی در این منطقه توصیه شد.