گذر از لبه سقوط

اگر در گوگل عبارت «مشکل آب و برق و گاز - پزشکیان» را جست‌وجو کنید، از جمله دو فیلم و خبر بالا می‌آید. یکی مربوط به 17 آذر سال گذشته و روز دانشجو است:

اگر در گوگل عبارت «مشکل آب و برق و گاز - پزشکیان» را جست‌وجو کنید، از جمله دو فیلم و خبر بالا می‌آید. یکی مربوط به 17 آذر سال گذشته و روز دانشجو است: «در برق و آب و گاز و بنزین و پول مشکل داریم» و دیگری مربوط به همین دو، سه روز قبل و گفت‌وگوی ایشان با سه فعال رسانه‌ای: «وضعیت ما در آب و برق و گاز و پول و همه اینها به اصطلاح در لبه سقوط است». در این فاصله تقریبا 9ماهه، بیان گوینده هشدارآمیزتر شده است (تبدیل مشکل به لبه سقوط) و اوضاع نه‌فقط بهتر نشده بلکه وخیم‌تر هم شده است. چرا؟!

در همین گفت‌وگوی اخیر، یکی از مصاحبه‌کنندگان که جزء فعالان رسانه‌ای اصولگراست (عبدالله گنجی، مدیرمسئول سابق روزنامه جوان) از آقای پزشکیان می‌پرسد «شما بیش از 50 بار فرموده‌اید که برنامه‌تان مبتنی بر سیاست‌های کلی نظام و برنامه هفتم توسعه است... در‌حالی‌که سیاست‌های کلی، اسناد بالادستی هستند و به‌تنهایی برنامه اجرائی محسوب نمی‌شوند و می‌بایست در قالب برنامه‌های کارشناسی‌شده و اجرائی و... جنبه عملیاتی پیدا کنند... چنانکه در برنامه هفتم وزارت نیرو باید 15 میلیارد مترمکعب صرفه‌جویی در مصرف آب داشته باشد و از سوی دیگر در همین برنامه تأکید شده است که وزارت جهاد باید سه محصول پرمصرف برنج و گندم و یونجه را به مرحله خودکفایی برساند که هر سه وابسته به آب هستند. چگونه می‌توان هم صرفه‌جویی گسترده در مصرف آب را محقق کرد و هم خودکفایی در این محصولات را داشت؟ دولت چگونه می‌تواند این دو جهت‌گیری متعارض را با هم جمع کند؟. آقای پزشکیان در پاسخ ضمن اشاره چندباره به موفقیت‌های درسی و دانشگاهی خود و استفاده‌نکردن از سهمیه در قبولی کنکور و... می‌گوید «از همان ابتدا عرض کردم که من نمی‌توانم به سادگی برنامه بنویسم، آن هم بدون پشتوانه حزبی...