رومن سازی به محوطه چندهزارساله سیلک و فین نفوذ کرد

​از معماری تاریخی و معاصر تهران و شهرهای بزرگ ایران، تنها تکدانه‌های ارزشمند باقی مانده است که در میان انبوه ساخت و سازهای عجیب که به شدت در حال تولید و انبوه‌سازی‌ست، مدفون شده اند. تمایل و گرایش عجیب به استفاده از کپی‌های دست‌چندم الگوهای غربی، درحالی معماری تاریخی ایران را کاملا به محاق برده که این شیوه ناهمگون با معماری ایران به شهرها و مناطق تاریخی کشور و حتی نقاط محروم پیشروی کرده است. ساختمان‌های پرزرق و برق با الگوهای رومی و اروپایی عجیب آن هم در مسیر باغ فین و بیخ گوش محوطه باستانی و ۸ هزارساله سیلک کاشان مصداق بارز الگوی بی‌هویتی شهری است.

از معماری تاریخی و معاصر تهران و شهرهای بزرگ ایران، تنها تکدانه‌های ارزشمند باقی مانده است که در میان انبوه ساخت و سازهای عجیب که به شدت در حال تولید و انبوه‌سازی‌ست، مدفون شده اند. تمایل و گرایش عجیب به استفاده از کپی‌های دست‌چندم الگوهای غربی، درحالی معماری تاریخی ایران را کاملا به محاق برده که این شیوه ناهمگون با معماری ایران به شهرها و مناطق تاریخی کشور و حتی نقاط محروم پیشروی کرده است. ساختمان‌های پرزرق و برق با الگوهای رومی و اروپایی عجیب آن هم در مسیر باغ فین و بیخ گوش محوطه باستانی و ۸ هزارساله سیلک کاشان مصداق بارز الگوی بی‌هویتی شهری است.

نزدیک به ۵ دهه است که معماری ایران در حال تجربه بی‌هویتی و ناهنجاری فرهنگی عجیبی است که طراحان و معماران برجسته ایران هم دیگر نام آن را معماری نمی‌گذارند. گرایش به «رومن سازی» یا تمایل عجیب به احداث سازه‌های جدید با انتخاب سبک و الگوهای رومی، باعث شده شهرهای ایرانی دیگر از الگوی متناسب با فرهنگ، اقلیم و زیست‌بوم خود پیروی نکنند. به دلیل همین تمایل عجیب به استفاده از کپی‌های دست چندم معماری غربی است که حالا نه تنها در تهران که در بیشتر شهرهای ایران شاهد یک شیوه یکسان از معماری هستیم.