پلیمیانایرانادبیاتعربموسیاسوار،مترجمانِمطرحآثارمهمیشعرداستانتاریخادبیفارسیترجمهبه‌جرئتمی‌توانترجمه‌هایدرخورنزارقبانی،محموددرویشجبرانخلیل‌جبراندستِاسوارانجامگرفت،در‌عین‌حالجهانشخصیتادبیِنویسندگانشاعرانمی‌شناختنقدشناختِادبی‌شانمخاطباننقشبسزاییstyletextalignjustifyبهzwnjجرئتمیzwnjتوانترجمهzwnjهایخلیلzwnjجبراندرzwnjعینzwnjحالمیzwnjشناختادبیzwnjشانروزماهدرگذشتشهریور،اهالیفرهنگخانهابدیzwnjاشبدرقهکردندnbsppمسعودجعفریzwnjجزی،استادزباناعضایفرهنگستانادبفارسی،مترجمِدوزبانهخواندlaquoایبناraquolaquoاوعربیاندازهآشناییانستعبیرمترجمشایستگیصدقمیzwnjکندعراقزندگیدورهمتوسطهکردهاینکهدریافتدیپلمورودرشتهzwnjایغیرمرتبطدرسخواندهبود،دههواردحوزهویراستاریمدتینیزمسئولشورایویرایشتهیهبرنامهzwnjهایصداوسیماازجملهپاسبداریم،بودraquonbspp
شبکه شرقپلی میان ایران و ادبیات عرب
موسی اسوار، از مترجمانِ مطرح ادبیات عرب بود که آثار مهمی را از شعر و داستان تا تاریخ ادبی به فارسی ترجمه کرد. به‌جرئت می‌توان گفت ترجمه‌های درخور از نزار قبانی، محمود درویش و جبران خلیل‌جبران به دستِ اسوار انجام گرفت، در‌عین‌حال که او جهان و شخصیت ادبیِ این نویسندگان و شاعران را می‌شناخت و در نقد و شناختِ جهان ادبی‌شان به مخاطبان فارسی نقش بسزایی داشت.
موسی اسوار، از مترجمانِ مطرح ادبیات عرب بود که آثار مهمی را از شعر و داستان تا تاریخ ادبی به فارسی ترجمه کرد. به‌جرئت می‌توان گفت ترجمه‌های درخور از نزار قبانی، محمود درویش و جبران خلیل‌جبران به دستِ اسوار انجام گرفت، در‌عین‌حال که او جهان و شخصیت ادبیِ این نویسندگان و شاعران را می‌شناخت و در نقد و شناختِ جهان ادبی‌شان به مخاطبان فارسی نقش بسزایی داشت. اسوار روز چهارم شهریور ماه درگذشت و روز پنجم شهریور، اهالی فرهنگ و ادبیات او را تا خانه ابدی‌اش بدرقه کردند.
مسعود جعفری‌جزی، استاد زبان و ادبیات فارسی و از اعضای فرهنگستان زبان و ادب فارسی، موسی اسوار را مترجمِ دوزبانه خواند و به «ایبنا» گفت: «او با فرهنگ عربی و فارسی به یک اندازه آشنایی و انس داشت. تعبیر مترجم دوزبانه به شایستگی درباره اسوار صدق می‌کند. در عراق زندگی و دوره متوسطه را طی کرده بود و با اینکه پس از دریافت دیپلم با ورود به ایران در رشته‌ای غیرمرتبط درس خوانده بود، از دهه ۵۰ وارد حوزه ویراستاری شد و مدتی نیز مسئول شورای ویرایش در تهیه برنامه‌های صداوسیما ازجمله فارسی را پاس بداریم، بود».
