تنزل موزه در حد یک اداره دولتی

داستان موزه هنرهای معاصر تهران به اندازه تاریخ فرهنگ و هنر ایران پراهمیت است. این موزه در تاریخ 22 مهر 1356 رسما افتتاح شد، اما بنای مدرن آن که توسط «کامران دیبا» در سبک معماری مدرن و با الهام از بادگیرهای کویری ایران طراحی شده، به‌مثابه یک اثر هنری درحقیقت گذشته پرافتخار ایران را در دل خود جای داده است. همچون معماری کویری ایران که هنوز با گذشت هزاران سال پایدار، چشم‌نواز و الهام‌بخش است.

فرانک آرتا: داستان موزه هنرهای معاصر تهران به اندازه تاریخ فرهنگ و هنر ایران پراهمیت است. این موزه در تاریخ 22 مهر 1356 رسما افتتاح شد، اما بنای مدرن آن که توسط «کامران دیبا» در سبک معماری مدرن و با الهام از بادگیرهای کویری ایران طراحی شده، به‌مثابه یک اثر هنری درحقیقت گذشته پرافتخار ایران را در دل خود جای داده است. همچون معماری کویری ایران که هنوز با گذشت هزاران سال پایدار، چشم‌نواز و الهام‌بخش است. موزه هنرهای معاصر تهران یک حیاط مرکزی دارد که به جای حوضچه آبی، اثر هنری «ماده و فکر» ساخته «نوریوکی هاراگوچی»، پیکره‌ساز ژاپنی پیرو مکتب مینی‌مالیسم در مرکزش جا خوش کرده است: ظرف فولادی مستطیل‌شکل و کم‌عمقی که درون آن با روغن سیاه پر شده‌ است. سقف و پنجره‌های بلند و شیب کم موزه به سمت زیرزمین و گالری‌های پیچ‌درپیچ گویی امروز را به گذشته وصل می‌کند.

گنجینه پر و پیمان موزه بخشی از هنر مدرن را در بر می‌گیرد، به طوری که چنین آثاری را حتی اروپا و آمریکا ندارند، و نشان از بی‌بدیل‌بودن آن است. در دهه 50 قیمت نفت بالا می‌رود، اروپا دچار رکود اقتصادی می‌شود و ایران هم چنین آثاری را خریداری می‌کند که باعث می‌شود این موزه همچنان مورد توجه جهان قرار گیرد. این گنجینه بیش از سه هزار اثر دارد.