در مدح لیبرالیسم اقتصادی

بریتانیای قرن 13 جامعه‌ای به شدت سلسله‌مراتبی بود. علیرغم وجود پارلمان، نهادی دموکراتیک به معنای امروزی آن تأسیس نشد. تنها مردان ثروتمند و غالبا زمین‌داران حق رأی داشتند.

بریتانیای قرن 13 جامعه‌ای به شدت سلسله‌مراتبی بود. علیرغم وجود پارلمان، نهادی دموکراتیک به معنای امروزی آن تأسیس نشد. تنها مردان ثروتمند و غالبا زمین‌داران حق رأی داشتند. عجم‌اوغلو، برنده جایزه نوبل اقتصاد، در کتاب «نزاع هزارساله ما» چنین بیان می‌کند: نظام فئودالی به طور واضح بر جامعه استیلا یافته بود. ساختار ارباب‌‌رعیتی به صورت فراگیر در همه جا ملاحظه می‌شد. در عمل رعیت‌بودن به معنی الصاق فرد به اربابی خاص و تحمل انواع محدودیت‌های اجتماعی بود. رعایا مجبور بودند به طور رایگان روی زمین ارباب کار کنند.

حتی ازدواج آنها بدون اجازه ارباب امکان‌پذیر نبود. در نیمه قرن 14، این شبکه خفقان‌آور از نهادهای فئودالی فروشکست. با شیوع طاعون در این دوره زمانی، حدود یک‌سوم جمعیت از بین رفت. افت جمعیت به کمبود شدید نیروی کار انجامید. حال مناسبات موروثی و قدیمی ارباب‌رعیتی در حال رنگ‌باختن بود. با فرارسیدن انقلاب صنعتی در قرن 17 و انتقال نظام کشاورزی به نظام کارخانه‌داری، شرایط به نفع کارگران تغییر یافت. ایجاد کارخانجات و صنعتی‌شدن، تداوم استفاده از نیروی کار اجباری را دچار چالش کرد. در ساختار کشاورزی، رعیت متفرق در زمین‌های کشاورزی امکان ارتباط با یکدیگر و خلق تشکل‌های اجتماعی را نداشتند. حال با صنعتی‌شدن، کارگران می‌توانستند روابط نزدیکی با یکدیگر ایجاد کنند و شرایط برای خلق ائتلاف بین کارگران فراهم شد.