خبرنامه امیرکبیر؛ پوشش دانشجویی برای پروژه نفوذ منافقین
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، گروهک منافقین علاوه بر رسانه‌های رسمی خود، با راه‌اندازی صدها کانال و صفحه در شبکه‌های اجتماعی، به شایعه‌سازی، ایجاد بی‌اعتمادی به مسئولان، اختلاف‌افکنی و تحریک اقشار مختلف جامعه می‌پردازد.
یکی از ابزارهای این گروهک، کانال «خبرنامه امیرکبیر» است که با پوشش دانشجویی فعالیت کرده و هدف آن تحریک و جذب دانشجویان عنوان شده است.
مدیریت این کانال بر عهده رضا یونسی است؛ فردی که سابقاً دانشجوی امیرکبیر بود و پس از اخراج به‌دلیل عضویت در منافقین، به خارج از کشور گریخت.
رضا یونسی؛ از دانشگاه امیرکبیر تا پناهندگی در سایه سازمان منافقین
رضا یونسی، یکی از چهره‌های شناخته‌شده در پرونده‌های امنیتی دهه ۸۰، دانشجویی بود که روزگاری در دانشگاه صنعتی امیرکبیر به تحصیل در مقطع ارشد مشغول بود. اما خیلی زود نامش از فضای علمی به تیتر بولتن‌های امنیتی گره خورد؛ زمانی که در سال ۱۳۸۵ عضویتش در سازمان مجاهدین خلق (منافقین) فاش شد. پس از اخراج از دانشگاه، او خاک ایران را ترک کرد و حالا سال‌هاست که در سوئد ساکن است؛ جایی که بسیاری از اعضای رده‌بالای این سازمان نیز به آن پناه برده‌اند.
اما آنچه پرونده رضا یونسی را متفاوت می‌کند، نه فقط پیوستنش به یک گروهک مسلح، بلکه گستردگی ارتباط خانوادگی او با سازمان منافقین است؛ ارتباطی که به نظر می‌رسد صرفاً یک «انتخاب فردی» نبوده، بلکه ریشه‌دار و نسلی است.
پدر او، میریوسف یونسی، از چهره‌های فعال در شاخه شاهرود سازمان در سال‌های پرتلاطم ۵۷ و ۵۸ بود. او در سال ۶۳ بازداشت شد و پس از چند سال، با عفو آزاد شد، اما گفته می‌شود ارتباطش با منافقین را همچنان حفظ کرده است. مادر رضا، «جلیله د»، نیز سابقه بازداشت در سال ۱۳۸۸ دارد. طبق برخی گزارش‌ها، او بعد از آزادی، به سوئد مهاجرت کرده و در پوشش یک سفر نامرئی و بی‌ثبت، به فرانسه رفته تا با مهدی ابریشمچی و سروناز چیت‌ساز ـ دو تن از اعضای کلیدی سازمان ـ دیدار کند.
برادر رضا، علی یونسی، نامی است که در سال ۱۳۹۹ سرخط خبرها شد. دانشجوی دانشگاه شریف که به اتهام ساخت بمب و اقدامات خرابکارانه دستگیر شد. او، طبق اطلاعات رسمی، تحت هدایت دو نفر از عناصر عملیاتی سازمان به نام‌های سیدمهدی سیدی کمیجانی (ملقب به سیدی) و نادر سراجی (معروف به نادر سراج) فعالیت می‌کرد.
اما ماجرا به همین‌جا ختم نمی‌شود. خاله‌های رضا، مینا و زیبا، نیز در زمره اعضای باسابقه مجاهدین هستند؛ افرادی که حتی در فهرست کاندیداهای شورای رهبری سازمان نیز نامشان دیده شده است. بر اساس برخی اسناد امنیتی، رضا یونسی در سال‌های ۸۳ تا ۸۴ و در بحبوحه تحصیل در امیرکبیر، با هدایت زیبا وارد فعالیت‌های علنی برای سازمان شد. او مدیریت «خبرنامه امیرکبیر» را بر عهده گرفت؛ یک پلتفرم خبری که ظاهرش دانشجویی بود، اما مأموریتش چیزی فراتر از انتشار اخبار دانشگاهی: اجرای سیاست‌های نفوذی سازمان در فضای دانشگاهی ایران.
در کنار این‌ها، آیدا ـ خواهر رضا ـ نیز در پوشش فعالیت‌های مدنی، همچنان در ارتباط با سازمان معرفی شده است. شوهر خاله‌اش نیز وابسته به سازمان بوده و دایی‌اش، مجید دانشور، از کشته‌شدگان این گروهک در سال ۱۳۶۱ است.
ابزار تبلیغاتی منافقین با ظاهر دلسوزی برای دانشجویان
رضا یونسی حالا دیگر نه فقط یک فرد، بلکه یک نام خانوادگی است که در پرونده‌های امنیتی جمهوری اسلامی، به عنوان یک شبکه خانوادگی سازمان‌یافته در خدمت سازمان مجاهدین خلق شناخته می‌شود.
«خبرنامه امیرکبیر» با شایعه‌پراکنی، بزرگ‌نمایی نارضایتی‌ها، حمایت از متهمان امنیتی و تخریب نهادهای رسمی، درصدد التهاب‌آفرینی در فضای دانشگاه‌ها است.
خبرنامه امیرکبیر در ماجرای کوی دانشگاه تلاش کرد تجمعات دانشجویی را به خشونت بکشاند و التهابات را به سایر دانشگاه‌ها منتقل کند، اما با هوشیاری دانشجویان ناکام ماند.
این رسانه از جاسوس‌های مرتبط با موساد، احمدرضا جلالی و روزبه وادی، حمایت و تلاش کرد اقدامات آن‌ها را سفیدسازی کند؛ افرادی که اطلاعات حساس علمی و هسته‌ای کشور را در اختیار رژیم صهیونیستی قرار داده بودند.
در جریان جنگ ۱۲روزه نیز خبرنامه امیرکبیر خطوط عملیات روانی منافقین و صهیونیست‌ها را دنبال کرد: ایجاد رعب، دعوت به تجمع، حمایت از حمله به زندان اوین و حتی متهم کردن ایران به کشتار مردم.
بررسی‌ها نشان می‌دهد رضا یونسی، مدیر این خبرنامه، در صفحه‌های شخصی خود هم سیاست‌های منافقین را بازتاب داده و بارها از زندانیان این گروهک حمایت کرده است.
گزارش‌ها تأکید می‌کند که این رسانه در پوشش دلسوزی برای دانشجویان، در عمل ابزار تبلیغاتی و روانی منافقین علیه ایران است.
