بازی آخر در وین
در واپسین ساعات پیش از نشست حساس و سرنوشت‌ساز شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، دیپلماسی هسته‌ای ایران در آستانه بحرانی نوین و پرابهام قرار گرفته است؛ بحرانی که در پی تحولات چند هفته اخیر، همچون ابر تیره‌ای بر فراز فضای سیاسی و حقوقی کشور سایه افکنده است.
مهدی بازرگان: در واپسین ساعات پیش از نشست حساس و سرنوشت‌ساز شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، دیپلماسی هسته‌ای ایران در آستانه بحرانی نوین و پرابهام قرار گرفته است؛ بحرانی که در پی تحولات چند هفته اخیر، همچون ابر تیره‌ای بر فراز فضای سیاسی و حقوقی کشور سایه افکنده است. فعال‌سازی احتمالی «مکانیسم ماشه» از سوی تروئیکای اروپایی، بازگشت تحریم‌های شورای امنیت و هم‌زمان انتشار دو گزارش انتقادی آژانس علیه تهران، نویدبخش روزهایی آرام نیست و حکایت از صف‌آرایی جدیدی در برابر ایران دارد؛ صف‌آرایی‌ای که می‌تواند بار دیگر پرونده هسته‌ای کشور را در کانون بحران‌های بین‌المللی قرار دهد.
در چنین بزنگاهی، عباس عراقچی، وزیر امور خارجه، با انتشار یادداشتی در روزنامه گاردین کوشید بار دیگر ابتکار عمل دیپلماتیک را در دست گیرد. او در حالی که با لحنی تند و انتقادی، اروپا را به تسلیم‌پذیری در برابر زیاده‌خواهی‌های واشنگتن و نقض تعهدات برجامی متهم می‌کند و فعال‌سازی مکانیسم ماشه را فاقد وجاهت حقوقی می‌داند، اما هم‌زمان از آمادگی تهران برای رسیدن به توافقی پایدار هم سخن می‌گوید. این دوگانگی ظاهری، انتقاد صریح و دعوت هم‌زمان به گفت‌وگو، در واقع بازتاب راهبردی است که تهران در پیش گرفته: هشدار نسبت به تبعات ادامه مسیر تقابل و در عین حال گشودن دریچه‌ای برای بازگشت به میز مذاکره، پیش از آنکه دیر شود. علاوه بر این نوشته، عراقچی در همایشی هم عنوان می‌کند هر وقت آمریکا آمادگی مذاکره عادلانه و با احترام داشته باشد مذاکره را آغاز می‌کنیم. به ادعای وزیر خارجه: «با سه کشور اروپایی هم مذاکرات ادامه دارد و چند دور تلفنی با وزرای خارجه سه کشور اروپایی گفت‌وگو داشتم.
