مدیریت بحران از طریق حکمرانی مجازی
از بی‌ثباتی فیزیکی تا تاب‌آوری دیجیتال در عصر حاضر، جوامع با چالش‌های بی‌سابقه‌ای (شاید) روبه‌رو هستند؛ از بلایای طبیعی و همه‌گیری‌ها (پاندمی) تا نوسانات اقتصادی و تهدیدهای سایبری، اگرچه سایه جنگ‌های میدانی و تسلیحاتی همواره از دیرباز بر سر کشورها و دولت‌ها بوده است. در چنین شرایطی زیرساخت‌های متمرکز حکمرانی به عنوان نقاط آسیب‌پذیر اصلی شناخته می‌شوند
سهیل قدیری : از بی‌ثباتی فیزیکی تا تاب‌آوری دیجیتال در عصر حاضر، جوامع با چالش‌های بی‌سابقه‌ای (شاید) روبه‌رو هستند؛ از بلایای طبیعی و همه‌گیری‌ها (پاندمی) تا نوسانات اقتصادی و تهدیدهای سایبری، اگرچه سایه جنگ‌های میدانی و تسلیحاتی همواره از دیرباز بر سر کشورها و دولت‌ها بوده است. در چنین شرایطی زیرساخت‌های متمرکز حکمرانی به عنوان نقاط آسیب‌پذیر اصلی شناخته می‌شوند. وابستگی به فرایندهای سنتی و فیزیکی نه‌تنها سرعت واکنش را کاهش می‌دهد، بلکه در زمان بحران، منجر به فلج‌شدن سیستم مدیریتی و کاهش اعتماد عمومی می‌شود. ما در این نوشته به دنبال آن هستیم تا استراتژی «حکمرانی مجازی» را به عنوان راهکاری بنیادین در راستای تحقق بالشتک‌های ضربه‌گیر در زیرساخت‌های مدیریتی معرفی کنیم. بررسی الگوی موفق سنگاپور نشان خواهد داد که چگونه می‌توان از فناوری‌های دیجیتال برای تقویت تاب‌آوری ملی و ارتقای کارایی حکمرانی استفاده کرد.
تحلیل وضعیت: نقاط آسیب‌پذیر حکمرانی متمرکز سنتی که بر حضور فیزیکی، بایگانی کاغذی و فرایندهای کند اداری استوار شده، در برابر شوک‌های ناگهانی شکننده است.
