• ترند خبری :
چهارشنبه ۱۶ مهر ۱۴۰۴ | WED 8 Oct 2025
رساینه

آمار ۲۵ درصدی بیکاری در سیستان دروغ است و واقعیت میدان بسیار بیشتر از این عدد است/ مردم عادی از مرز سیستان بی بهره هستند


آمار ۲۵ درصدی بیکاری در سیستان دروغ است و واقعیت میدان بسیار بیشتر از این عدد است/ مردم عادی از مرز سیستان بی بهره هستند

 

به گزارش گروه استان های خبرگزاری دانشجو، «یونس دهمرده» فعال مدنی سیستان و بلوچستان مقیم زابل در مورد بیکاری بالا در این منطقه و نابودی کشاورزی، دامداری و صیادی می‌گوید: مردم ما اینجا بالای ۸۰ درصد کشاورز و صیاد و دامدار بودند، حالا سوال این است که در این بیست سال اخیر بعد از خشک شدن تالاب هامون، این ۸۰ درصد چطور زندگی کرده‌اند؟ اینکه آمار بیکاری سیستان ۲۵ درصد اعلام می‌شود، این یک دروغ بزرگ است؛ اینجا به جز افرادی که شغل دولتی دارند و اندکی از آن ۸۰ درصد که توانسته‌اند شغل آزادی برای خودشان دست و پا کنند، باقی بیکارند یا با یارانه زندگی می‌کنند.

 

وی با بیان اینکه «مهاجرت در این منطقه سر به فلک کشیده» ادامه می‌دهد: شما به شمال شهرستان هیرمند که حاشیه تالاب هامون است، بروید، آنجا زمانی بسیارجمعیت داشت اما حالا در روستاهایی مثل ملاعلی بعید می‌دانم حتی ده خانوار هم زندگی کنند. شرایط در این منطقه واقعاً آخر‌الزمانی هست؛ برای آن‌هایی که ندیده‌اند، باورکردنی نیست. تالاب هامون به یک بیابان صد درصدی تبدیل شده و من اگر بخواهم به دخترم بگویم روزگاری اینجا تالابی با آن وسعت وجود داشته، حتماً باور نمی‌کند. بالای ۸۰ درصد کشاورزی سیستان از بین رفته؛ پدر خودم در شهرستان هیرمند ۳۰۰ هکتار زمین دارد اما عملاً پانزده سال است که یک ریال از این زمین‌ها درآمد ندارد، چون آب نیست. 

 

کشاورزی و دامداری تعطیل شد، اما صنایع چطور، آیا دولت به فکر اشتغال جایگزین برای انبوه مردمان محلی نیست؟ 

دهمرده در مورد صنایع و کارخانجات محلی می‌گوید: در حال حاضر کارخانه فعالی در این منطقه وجود ندارد، دولت روحانی وعده ساخت دو کارخانه بزرگ، یکی کارخانه لاستیک و دیگری کارخانه کاشی و سرامیک را داد و کلنگ این کارخانه‌ها اوایل دهه ۹۰ به زمین خورد؛ اما این کارخانه‌ها هرگز افتتاح نشدند و سالها پس از این کلنگ زنی فقط وعده داده شد اما در عمل اتفاق خاصی رخ نداد.

 

به گفته این فعال مدنی، شرایط برای مردم سیستان بسیار سخت است و اگر یارانه نبود، خیلی از آدم‌ها اینجا شب نان خوردن نداشتند.

دهمرده، سوخت‌‌بری را تنها راه امرار معاش برخی جوانان بومی می‌داند، راهی بسیار خطرناک که قمار جان بر سر لقمه‌ای نان است؛ او می‌گوید: مرز هم به کار مردم نمی‌آید؛ برای آدم‌های خاص فعال است اما برای مردم عادی نه. من روزی به استاندار گفتم به عنوان یک آدم عادی بیایید مرز ببینید می‌توانید یک تلویزیون جابجا کنید، مطمئناً نمی‌توانید، چون مردم عادی نمی‌توانند.

این شهروند می‌گوید: حتی قشر نخبه از سیستان رفتند، چون امکانات نیست، مدرسه خوب نداریم، پارک خوب نداریم، هیچ چیز نداریم؛ اساتید دانشگاه و کارمندان هم گروه گروه از اینجا می‌روند. 

دهمرده در پایان به مسئله مطالبه حقابه هیرمند از افغانستان اشاره می‌کند و این موضوع را امید واهی می داند و تصریح میکند:افغان ها در جهت منافع سیاسی خود آب را به بیابان منحرف کردند و به ایران ندادند و نخواهند داد؛ هامون امروزخشک شده و فقط کانون ریزگردهاست و نفس مردم را بند آورده است.