همه برابرند، اما نه در ترازوی تحریم فناوری
دسترسی به فناوری‌های پیشرفته برای همه کشورها یکسان نیست. تحریم‌های بین‌المللی، به‌ویژه از سوی ایالات متحده، باعث شده‌اند که برخی کشورها، از جمله ایران، با محدودیت‌های جدی در زمینه فناوری مواجه شوند. برای مثال، شرکت‌های آمریکایی مانند گوگل و اپل به دلیل تحریم‌های اعمال‌شده توسط دفتر کنترل دارایی‌های خارجی وزارت خزانه‌داری آمریکا (OFAC)، از ارائه خدمات به کاربران ایرانی خودداری می‌کنند
دسترسی به فناوری‌های پیشرفته برای همه کشورها یکسان نیست. تحریم‌های بین‌المللی، به‌ویژه از سوی ایالات متحده، باعث شده‌اند که برخی کشورها، از جمله ایران، با محدودیت‌های جدی در زمینه فناوری مواجه شوند. برای مثال، شرکت‌های آمریکایی مانند گوگل و اپل به دلیل تحریم‌های اعمال‌شده توسط دفتر کنترل دارایی‌های خارجی وزارت خزانه‌داری آمریکا (OFAC)، از ارائه خدمات به کاربران ایرانی خودداری می‌کنند. این محدودیت‌ها شامل سرویس‌هایی مانند Google Play، Google App Engine و ChatGPT می‌شود. در مقابل، کشورهایی مانند چین و عراق، با وجود تحریم‌های مشابه، توانسته‌اند در برخی حوزه‌های فناوری با شرکت‌های بین‌المللی همکاری کنند. برای نمونه، شرکت‌های چینی مانند هواوی با وجود محدودیت‌های صادراتی، همچنان در بازارهای جهانی فعالیت دارند. این تفاوت در اعمال تحریم‌ها و تأثیرات آنها بر کشورهای مختلف، سؤالاتی را درباره عدالت و کارایی این سیاست‌ها مطرح می‌کند. چرا برخی کشورها با وجود تحریم‌ها می‌توانند به فناوری‌های پیشرفته دسترسی داشته باشند، درحالی‌که دیگران کاملا از این دسترسی محروم‌اند؟
