چرا مجازات پدران فرزندکش سبک است/ دست قاضی برای اعمال شدیدترین مجازات‌ها باز است
نتیجه کم‌اهمیت بودن دانش حقوق در تصویب مقررات، تصویب قوانینی است که هرگز اجرا نمی‌شوند و مناسب با مقتضیات جامعه هم نیستند. این شرایط در مجلس باعث شده که قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۵ بدون توجه به مقتضیات روز جامعه تدوین و تصویب شود و مورد بازنگری هم قرار نگیرد.
آن‌ها می‌کشند، حتی به خشونت‌بارترین شیوه‌های ممکن، اما به حکم «پدر بودن» مجازاتی که برای آن‌ها در نظر گرفته شده نه بازدارنده است و نه متناسب با گرفتن جان یک انسان. در حالیکه قوانین ما «مجازات قصاص» را برای مرتکبین قتل عمد در نظر گرفته اما پدرانِ فرزندکش تنها محکوم به پرداخت دیه به ورثه می‌شوند و ۳ تا ۱۰ سال حبس تعزیری. این درحالیست که فرانسه برای فرزندکشی «حبس ابد» را در نظر گرفته، در قوانین انگلستان هم مجازات در نظر گرفته شده برای والدین مرتکب قتل فرزند، حبس ابد مشروط در نظر گرفته شده است.
بیراه نیست اگر بگوییم قوانین کیفری ایران به نحوی است که بستر لازم برای جری‌تر شدن پدران مستعد بروز این نوع رفتارهای خشونت‌بار را فراهم می‌کند. شاهدی بر این مدعا هم رفتار پدر رومینا اشرفی است. فردی که در اردیبهشت ماه فرزند۱۴ ساله خود را در حالی که خوابیده بود با ضربات متعدد داس بر گلویش به قتل رساند. آنهم بعد از آنکه مطمئن شد براساس قوانین کشور قصاص نمی‌شود و تنها چندسالی زندان در انتظار او است. این مرد در نهایت تنها به ۹ سال حبس محکوم شد و صدای اعتراض‌ها و ضجه‌های مادر رومینا هم به جایی نرسید.
