موتورسواری بانوان؛ حق فراموش‌شده یا تابوی فرهنگی؟
در خیابان‌های شلوغ شهر، صدای موتورهایی که از لابه‌لای خودروها عبور می‌کنند، عادی است؛ اما وقتی راکب یک زن باشد، عادت جایش را به تعجب می‌دهد. این تعجب نه ریشه در قانون دارد و نه در منطق، بلکه حاصل ذهنیتی دیرینه است که هنوز اصلاح نشده.
مجید نادی،وکیل پایه‌یک دادگستری: در خیابان‌های شلوغ شهر، صدای موتورهایی که از لابه‌لای خودروها عبور می‌کنند، عادی است؛ اما وقتی راکب یک زن باشد، عادت جایش را به تعجب می‌دهد. این تعجب نه ریشه در قانون دارد و نه در منطق، بلکه حاصل ذهنیتی دیرینه است که هنوز اصلاح نشده. چنین نگاهی نمادی از چالش‌هایی است که زنان در جامعه ایران برای دستیابی به حقوق اولیه خود با آن مواجه‌اند. موتورسواری برای بانوان، به مثابه نشانه‌ای از استقلال، آزادی و توانمندی، در میان دیوارهای نامرئی سنت و برداشت‌های فرهنگی گرفتار مانده است. این یادداشت به بررسی ریشه‌های این تابو، جایگاه آن در قوانین کشور و ظرفیت‌های اجتماعی و اقتصادی آن می‌پردازد.
دیوار نامرئی در برابر دو چرخ
