اگر زمان وجود نداشت، دنیا چگونه بود؟
از منظر فلسفی، امانوئل کانت زمان را چارچوبی ذهنی می‌دانست که انسان برای درک جهان به آن نیاز دارد. در عرفان شرقی و اسلامی، زمان گاه به‌مثابه توهمی دیده می‌شود که حقیقت ابدی را از نظر پنهان می‌کند. این تنوع دیدگاه‌ها نشان‌دهنده پیچیدگی ذاتی زمان است که درک کامل آن همچنان از دسترس بشر خارج است.
