ثمینه باغچه‌بان؛ صدای بی‌صدایان خاموش شد
ثمینه باغچه‌بان امروز درگذشت. او نه‌تنها میراث پدرش، جبار باغچه‌بان، را پاس داشت بلکه با قلم و اندیشه خود، چراغی تازه برافروخت؛ چراغی که کودکان، به‌ویژه ناشنوایان، در پرتو آن توانستند جهانی روشن‌تر را تجربه کنند. زندگی او قصه پیوند ادبیات و آموزش است؛ قصه زنی که باور داشت «هیچ دیواری نمی‌تواند صدای عشق به یادگیری را خاموش کند».
سما بابایی- ثمینه باغچه‌بان امروز درگذشت. او در کودکستان «باغچه اطفال» تبریز چشم به جهان گشود و از همان نخستین روزها، در آغوش واژه، موسیقی و آموزش بالید. او نه‌تنها میراث پدرش، جبار باغچه‌بان، را پاس داشت بلکه با قلم و اندیشه خود، چراغی تازه برافروخت؛ چراغی که کودکان، به‌ویژه ناشنوایان، در پرتو آن توانستند جهانی روشن‌تر را تجربه کنند. زندگی او قصه پیوند ادبیات و آموزش است؛ قصه زنی که باور داشت «هیچ دیواری نمی‌تواند صدای عشق به یادگیری را خاموش کند».
او از همان آغاز، در فضایی پرورش یافت که پدرش، جبار باغچه‌بان، بنیان‌گذار آموزش نوین به کودکان و ناشنوایان، ایجاد کرده بود. همین بستر خانوادگی، مسیر آینده او را رقم زد.
