جلوهای از یک «ایراندوست» راستین و خادم میهن
از مدتها پیش به دنبال مناسبتی بودم تا درباره بهروز غریبپور، چهره بینالمللی و استاد بیمانند تئاتر عروسکی ایران، و به گمانم فراتر از آن، یکی از افراد ماندگار و تأثیرگذار پهنه «فرهنگ ایران» چند سطری بنویسم؛ ازاینرو زادروز این شخصیت ارجمند را که برابر با ۲۸ شهریورماه است، برای مقصود خود مناسب یافتم.
از مدتها پیش به دنبال مناسبتی بودم تا درباره بهروز غریبپور، چهره بینالمللی و استاد بیمانند تئاتر عروسکی ایران، و به گمانم فراتر از آن، یکی از افراد ماندگار و تأثیرگذار پهنه «فرهنگ ایران» چند سطری بنویسم؛ ازاینرو زادروز این شخصیت ارجمند را که برابر با ۲۸ شهریورماه است، برای مقصود خود مناسب یافتم. بدیهی است که اهالی هنر، بسی بهتر از من میتوانند جایگاه هنریاش را اظهار کنند اما بر آنم تا بنا بر تجربه دیدار با او و دریافتم از او و نیز روایات کوشندگان فرهنگ و هنر، در حد یک یادداشت کوتاه به برخی ویژگیهای وجود ارزشمند ایشان اشاره کنم.
بیگمان تلاشهای استاد غریبپور در دهه 70 خورشیدی در مناطق جنوبی شهر تهران و راهاندازی امکاناتی فرهنگی مانند فرهنگسرا، سالن اجتماعات و... که تا پیش از آن اهالی منطقه یادشده از آن بیبهره بودند، در خاطر مردم و کنشگران عرصه فرهنگ هست. تأسیس فرهنگسرای بهمن و کمک به ارتقای سطح آگاهی اجتماعی-فرهنگی خانوادهها در محله سیزده آبان و محلههای پیرامونیاش یکی از کارهای پرارزش بهروز غریبپور بود؛ از آن دست کارها که ویژگی آنانی است که بهراستی دلداده وجب به وجب خاک پرگهر و نیز نام بزرگ «ایران» هستند و اسیر دام منطقهگرایی و قومگرایی و مانند اینها نیستند.