توافق قفقاز و زخم‌های پنهان بر پیکر زمین

در قفقاز، جایی که کوه‌ها چون نگهبانان خاموش تاریخ، رازهای قرن‌ها را در سینه دارند، توافقی به نام صلح، زیر سایه پرچم‌های دیپلماسی امضا شد. اما در زیر این نقاب آرامش، طبیعت شکننده منطقه در آستانه فریادی بی‌صدا ایستاده است. توافق میان ارمنستان، آذربایجان و ایالات متحده آمریکا که در هشتم آگوست ۲۰۲۵ در واشنگتن به امضا رسید، در ظاهر پایانی بر مناقشه‌های دیرینه است، اما در عمق، آغازی‌ است بر نوعی استعمار اکولوژیک نوین، آنچه می‌توان آن را «غارت نامرئی طبیعت» نامید؛ بهره‌برداری از منابع طبیعی تحت پوشش توسعه، بی‌آنکه به زیست‌بوم توجهی شود.

فاتیما انصاری، دکترای روابط بین‌الملل: در قفقاز، جایی که کوه‌ها چون نگهبانان خاموش تاریخ، رازهای قرن‌ها را در سینه دارند، توافقی به نام صلح، زیر سایه پرچم‌های دیپلماسی امضا شد. اما در زیر این نقاب آرامش، طبیعت شکننده منطقه در آستانه فریادی بی‌صدا ایستاده است. توافق میان ارمنستان، آذربایجان و ایالات متحده آمریکا که در هشتم آگوست ۲۰۲۵ در واشنگتن به امضا رسید، در ظاهر پایانی بر مناقشه‌های دیرینه است، اما در عمق، آغازی‌ است بر نوعی استعمار اکولوژیک نوین، آنچه می‌توان آن را «غارت نامرئی طبیعت» نامید؛ بهره‌برداری از منابع طبیعی تحت پوشش توسعه، بی‌آنکه به زیست‌بوم توجهی شود. داده‌های ماهواره‌ای Sentinel‌-‌2 و مدل‌سازی اکولوژیکی GLOBIO 4.0 نشان می‌دهد که زنگ‌های ترانزیتی، موسوم به پروژه «‌TRIPP‌»، می‌تواند تا 35 درصد از زیستگاه‌های حیاتی منطقه را تکه‌تکه کند و مسیرهای انتقال گونه‌های حساس، مانند کل و بز کوهی قفقازی را به کام مرگ بکشاند. این نه صلح، که اعلام جنگی خاموش علیه طبیعت است؛ جنگی که در هیاهوی سیاست، بی‌صدا رخ می‌دهد.

زیر پوست توسعه؛ تیغی بر تن طبیعت