ایران، حقوق بشر و آشتی ملی
اگر صلح را در سه سطح «صلح با خود»، «صلح با دیگری یا صلح با پیرامون» و «صلح با جهان» بدانیم، بحث آشتی ملی در سطح دوم به شمار می‌رود؛ یعنی بدون صلح با خود، به صلح با دیگری نمی‌رسیم و بدون صلح با پیرامون، به صلح با جهان نمی‌رسیم. در این نگاه، حقوق بشر جنبه کلیدی پیدا می‌کند و هم بسترساز و هم ضامن صلح با دیگری است.
اگر صلح را در سه سطح «صلح با خود»، «صلح با دیگری یا صلح با پیرامون» و «صلح با جهان» بدانیم، بحث آشتی ملی در سطح دوم به شمار می‌رود؛ یعنی بدون صلح با خود، به صلح با دیگری نمی‌رسیم و بدون صلح با پیرامون، به صلح با جهان نمی‌رسیم. در این نگاه، حقوق بشر جنبه کلیدی پیدا می‌کند و هم بسترساز و هم ضامن صلح با دیگری است.
فهم رابطه صلح و حقوق بشر نیز در گرو فهم تفاوت صلح منفی و صلح مثبت است. صلح منفی صلحی است که از نفی جنگ حاصل می‌شود؛ صرفا مخالفت با جنگ است. به دو معنا منفی است؛ یکی اینکه نفی جنگ است و دوم اینکه گرچه بهتر از جنگ است اما از این نظر صلح خوبی نیست که موقت است و دوام ندارد.
