مکانیسم ماشه و سناریوهای پیشرو
روزهای پیشرو، روزهای تعیینکنندهای است. مذاکرات احتمالی ایران و آمریکا و سررسید مکانیسم ماشه، کشور را در موقعیت حساسی قرار داده است. موقعیتی که مسئولان کشور را وامیدارد با نگاهی دقیق و همهجانبه و به دور از هرگونه موضعگیریهای غیرعقلانی، به سمت گرهگشایی از روابط ایران و آمریکا و به تبع آن به سوی دنیا گام بردارند. شاید این فرصت باقیمانده برای احیای روابط با آمریکا و اروپاست؛ البته اگر ارادهای برای این اتفاق از سوی ایران و طرفهای مقابل وجود داشته باشد.
روزهای پیشرو، روزهای تعیینکنندهای است. مذاکرات احتمالی ایران و آمریکا و سررسید مکانیسم ماشه، کشور را در موقعیت حساسی قرار داده است. موقعیتی که مسئولان کشور را وامیدارد با نگاهی دقیق و همهجانبه و به دور از هرگونه موضعگیریهای غیرعقلانی، به سمت گرهگشایی از روابط ایران و آمریکا و به تبع آن به سوی دنیا گام بردارند. شاید این فرصت باقیمانده برای احیای روابط با آمریکا و اروپاست؛ البته اگر ارادهای برای این اتفاق از سوی ایران و طرفهای مقابل وجود داشته باشد. شاید گفتوگو با چهرههای سیاسی و کسانی که از دور دستی بر آتش دارند ولی مسائل ایران را از نزدیک دنبال میکنند، بتواند ابعادی نامکشوف از این مسئله را بگشاید. به همین مناسبت، با محمدحسین شریفزادگان، اقتصاددان و استاد دانشگاه شهید بهشتی که سابقه وزارت در وزارتخانه تعاون، کار و رفاه اجتماعی را نیز دارد، به گفتوگو نشستهایم. شریفزادگان در این گفتوگو، سناریوهای پیشرو را بررسی میکند و از نوع رویکرد در مذاکرات احتمالی ایران با غرب میگوید و معتقد است تنها رویکرد توسعهمحور در مذاکرات میتواند راه به جایی ببرد و کشور را به مقصد برساند.