تفاوت زمان و ابدیت در فلسفۀ افلاطون

افلاطون زمان را تصویری متحرک از «ابدیت» می‌داند؛ بازتابی که حرکتش منظم و هماهنگ با عدد است. جهان محسوس، همچون آیینه‌ای ناقص، تنها سایه‌ای از حقیقت جاودان و بی‌حرکت مُثُل‌هاست.