پیام سخنرانی شب گذشته رهبر معظم انقلاب درباره بن‌بست مذاکره با آمریکا
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- دانش میر: امام خامنه‌ای در سخنرانی شب گذشته با ملت ایران فرمودند: مذاکره با آمریکا برای مسئله هسته‌ای و شاید برای مسائل دیگر، بن‌بست محض است.
ایشان با اشاره به تجربه‌ی گذشته و خلف وعده‌های مکرر آمریکا تأکید کردند که در حال حاضر مذاکره با دولت آمریکا هیچ سودی برای ایران ندارد و هیچ ضرری را از کشور دفع نخواهد کرد.
همچنین امام خامنه‌ای فرمودند که تنها راه پیشرفت کشور، قوی شدن در ابعاد مختلف داخلی است:
اقتصادی (تولید و خوداتکایی)
علمی و فناوری
نظامی و دفاعی
ساختاری و سازمانی
چرا امام خامنه‌ای از کلمه «بن‌بست» استفاده کردند؟
۱. تصویر ذهنی قوی
واژه‌ی بن‌بست در ذهن همه یک کوچه یا مسیر بسته را تداعی می‌کند. این تصویر ناخودآگاه «خودداری از ادامه مسیر» را منتقل می‌کند؛ بنابراین وقتی گفته می‌شود مذاکره با آمریکا «بن‌بست هست»، یعنی ادامه دادن آن مسیر فقط اتلاف وقت و انرژی است.
۲. پیام به جامعه و دولتمردان
در شرایط فعلی و تحولات منطقه بسیاری دنبال امیدسازی و ایجاد امیدواری کاذب برای برطرف شدن مشکلات کشور با مذاکره هستند.
امام خامنه‌ای با استفاده از واژه «بن‌بست» صریحاً راه مذاکره را «بسته» معرفی کردند تا نگاه‌ها به سمت توان داخلی و حل مشکلات از داخل کشور هدایت شود و مسئولان دولتی نیز از صرف وقت و انرژی برای مسیر بی‌فایده دوری کنند.
این پیام با توجه به سابقه بد مذاکرات برجام و بدعهدی‌های آمریکا اهمیت بیشتری پیدا می‌کند:
آمریکا و طرف‌های غربی در مذاکرات گذشته بار‌ها تعهدات خود را نقض کرده‌اند.
وعده‌های اقتصادی و رفع تحریم‌ها که در توافق برجام داده شد، به صورت کامل اجرا نشدکه هیچ، زمزمه بازگشت تحریم‌ها از طرقی اسنپ بک هم به گوش می‌رسد.
تجربه نشان داده که امید به اعتماد به آمریکا در مذاکرات بین‌المللی بی‌ثمر بوده است؛ بنابراین امام خامنه‌ای این پیام را فرمودند که راه حل واقعی مشکلات کشور، اتکا به توان داخلی و برنامه‌ریزی مستقل ملی است و تکیه صرف بر مذاکره با آمریکا، هزینه‌زا و بی‌نتیجه است.
۳. تفاوت با کلمات مشابه
امام خامنه‌ای می‌توانستند به جای «بن‌بست» از کلماتی مثل سخت، بی‌فایده، مشکل یا پرچالش استفاده کنند، اما هرکدام پیام ضعیف‌تری دارند:
بی‌فایده: بیانگر کمبود بازده است، اما امکان تلاش هنوز باقی است.
مشکل/پرچالش: فقط بر سختی تأکید می‌کند و راه‌حل بالقوه را بسته نشان نمی‌دهد.
بن‌بست اما:
مسیر را کاملاً بسته و بدون خروج نشان می‌دهد.
صفر درصد امید به نتیجه را منتقل می‌کند.
پیام روشن و قاطع به مسئولان و جامعه می‌دهد: وقت و انرژی را برای این مسیر تلف نکنید، راه‌حل در داخل کشور است.
۴. تاکید بر ضرورت تقویت توان داخلی نیز باید برای دولتمردان دارای پیامی روشن و واضح باشد که اجمالا می‌توان ۴ مورد ذیل اشاره کرد:
الف. خوداتکایی و امنیت ملی: وقتی کشور به منابع و توان داخلی تکیه کند، آسیب‌پذیری در مقابل تحریم‌ها و فشار‌های خارجی کاهش می‌یابد.
ب. پایداری اقتصادی: تولید داخلی و اقتصاد مقاومتی موجب ثبات بازار و کاهش وابستگی به واردات می‌شود.
پ. سیاست مستقل: تکیه بر توان داخلی، امکان اتخاذ تصمیمات مستقل در حوزه سیاست خارجی و داخلی را فراهم می‌کند.
ت. توسعه مستمر: سرمایه‌گذاری در فناوری، علوم و زیرساخت‌ها، کشور را برای آینده آماده و رقابت‌پذیر می‌کند.
۵. استفاده از هم‌پیمانان برای بی‌اثر کردن تحریم‌ها
به‌عنوان یک تحلیل می‌توان گفت کشور برای مقابله با تحریم‌ها و فشار‌های خارجی می‌تواند از ظرفیت هم‌پیمانان استراتژیک مانند چین و روسیه از راه‌های ذیل بهره ببرد:
تجارت و تبادلات مالی: امکان دور زدن تحریم‌ها و واردات کالا و تکنولوژی حیاتی.
قدرت چانه‌زنی بین‌المللی از طریق روابط نزدیک با هم‌پیمانان، انعطاف و اهرم فشار بیشتری در مسائل منطقه‌ای و بین‌المللی ایجاد می‌کند.
تقویت امنیت و ثبات اقتصادی و کاهش وابستگی به دلار
استفاده هم‌زمان از توان داخلی و ظرفیت هم‌پیمانان، ایران را در برابر فشار‌ها مقاوم و انعطاف‌پذیر می‌کند.
۶. بار سیاسی و روانی
واژه «بن‌بست» هم یک هشدار به مسئولان داخلی است («وقت‌تان را برای آمریکا تلف نکنید») و هم پیام به طرف مقابل («بدون تغییر جدی در رفتار آمریکا، ایران به میز مذاکره بازنمی‌گردد»).
جمع‌بندی
با انتخاب واژه «بن‌بست» و تأکید بر توان داخلی به گذاره‌های زیر دست میابیم:
۱. ممنوعیت قطعی امید بستن به مذاکره بیان شده است.
۲. قشر نخبگانی و تشکل‌های دانشجویی باید با تلاشی بیش از پیش، هم برای دولت و هم برای مردم تییین کنند برای حل مشکلات از ظرفیت داخلی و همچنین استفاده از فرصت‌های همکاری بین المللی با هم‌پیمانان استراتژیک دنبال شود، چراکه تنها قدرت و خوداتک
ایی داخلی و همکاری با هم‌پیمانان مسیر پیشرفت و راهِ مقابله با فشار‌های خارجی است؛ و در پایان آزموده را آزمودن خطاست، اسمع، افهم یا فلان ابن فلان.
وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى
سوره طه﴿۴۷﴾
دانش میر، ادوار دانشجویی و دبیرقرارگاه مبارزه با مفاسد اقتصادی استان یزد
