خبرگزاری دانشجوایران در مسیر نوآوری: از محدودیت‌ها تا دستاوردهای علمی و فناورانه
به گزارش خبرنگار دانش و فناوری خبرگزاری دانشجو، شاخص جهانی نوآوری (Global Innovation Index - GII) یکی از مهم‌ترین ابزار‌های بین‌المللی برای سنجش وضعیت نوآوری در کشور‌های مختلف جهان است که هر ساله توسط سازمان جهانی مالکیت فکری (WIPO) منتشر می‌شود. این شاخص با هدف مقایسه و ارزیابی توانمندی‌های نوآورانه کشورها طراحی شده و به سیاستگذاران، پژوهشگران و فعالان اقتصادی کمک می‌کند تا جایگاه خود را در نظام جهانی نوآوری شناسایی و برای ارتقای آن برنامه‌ریزی کنند.
GII در سال جاری عملکرد ۱۳۹ اقتصاد جهان را بر اساس ۸۰ شاخص جزئی مورد بررسی قرار داده است. ساختار این شاخص دو بخش اصلی دارد: ورودی‌های نوآوری (Inputs) که ظرفیت‌ها و بستر‌های ایجاد نوآوری را می‌سنجند، و خروجی‌های نوآوری (Outputs) که نشان‌دهنده نتایج و دستاوردهای واقعی نوآوری در هر کشور هستند. این رویکرد باعث می‌شود تصویر نسبتاً جامع و متوازن از هم توانمندی‌ها و هم عملکرد واقعی کشورها در حوزه نوآوری ارائه شود.
علاوه بر این، شاخص جهانی نوآوری بر پایه ۷ رکن اصلی بنا شده است: نهادها، سرمایه انسانی و پژوهش، زیرساخت، پیچیدگی بازار، پیچیدگی کسب‌وکار، خروجی‌های دانش و فناوری و خروجی‌های خلاقانه. هر یک از این ارکان دارای مجموعه‌ای از شاخص‌های جزئی‌تر هستند که ابعاد مختلف نوآوری را پوشش می‌دهند؛ از کیفیت نظام آموزشی و سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه گرفته تا توان صادرات محصولات دانش‌بنیان، ثبت اختراعات و تولیدات فرهنگی و هنری.
اهمیت GII در این است که صرفاً به یک جنبه از نوآوری نمی‌پردازد، بلکه ترکیبی از عوامل نهادی، اقتصادی، اجتماعی و فناورانه را در نظر می‌گیرد. به همین دلیل، نتایج آن هم برای کشور‌هایی که به دنبال بهبود جایگاه جهانی خود هستند و هم برای سرمایه‌گذاران و فعالان اقتصادی ارزش راهبردی دارد. بررسی تغییر رتبه کشورها در این شاخص می‌تواند نشانهای از نقاط قوت و ضعف سیاست‌های نوآوری باشد و جهت‌گیری آینده آنها را مشخص کند.
ورودی‌های نوآوری (Inputs) نشان‌دهنده ظرفیت‌ها و پیش‌نیاز‌های لازم برای ایجاد نوآوری در یک کشور هستند. این ورودی‌ها شامل کیفیت نهادها و مقررات، سرمایه انسانی و فعالیت‌های تحقیق و توسعه (R&D)، زیرساخت‌های فیزیکی و دیجیتال، پیچیدگی بازار و توانایی تأمین مالی و کسب‌وکار، و همچنین پیچیدگی کسب‌وکار در جذب دانش و سرمایه‌گذاری‌های پرخطر می‌شوند. به عبارت دیگر، این بخش نشان می‌دهد که یک کشور تا چه حد بستر لازم برای تولید نوآوری را فراهم کرده و چه میزان منابع و امکانات در اختیار فعالان اقتصادی و فناورانه قرار دارد.
خروجی‌های نوآوری (Outputs) بخش دیگری از شاخص جهانی نوآوری است که تمرکز آن بر نتایج واقعی نوآوری در کشورهاست. این خروجی‌ها شامل تولید دانش و فناوری، مانند ثبت اختراعات، انتشار مقالات علمی، صادرات فناوری‌های پیچیده و تجاری‌سازی دارایی‌های فکری می‌شوند. این معیار‌ها نشان می‌دهند که سرمایه‌گذاری‌ها و ظرفیت‌های ورودی تا چه حد به نوآوری ملموس و قابل اندازه‌گیری تبدیل شده‌اند.
علاوه بر دانش و فناوری، شاخص خروجی‌ها شامل خروجی‌های خلاقانه نیز هست که نمود آن در نام و نشانهای تجاری، طرح‌های صنعتی و محتوای خلاق قابل مشاهده است. این بخش نشان می‌دهد که کشورها تا چه حد توانسته‌اند نوآوری را به شکل محصولات، خدمات و آثار خلاقانه به بازار عرضه کنند و از آن ارزش اقتصادی و فرهنگی ایجاد نمایند.
در مجموع، ترکیب ورودی‌ها و خروجی‌ها تصویری کامل از وضعیت نوآوری در یک کشور ارائه می‌دهد؛ از ظرفیت‌ها و امکانات موجود گرفته تا نتایج واقعی و ملموس نوآوری. این رویکرد کمک می‌کند تا نقاط قوت و ضعف نظام نوآوری شناسایی شده و سیاست‌های مؤثر برای ارتقای عملکرد نوآورانه کشورها طراحی شود.
روﻧﺪﻫﺎی ﺟﻬﺎﻧﯽ در ﮔﺰارش ﺳﺎل:۲۰۲۵
ﺳﻄـــــﺢ ﮐــــــــﻼن
در رﺗﺒﻪﺑﻨﺪی اﻣﺴﺎل ﺷﺎﺧﺺ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻧﻮآوری، ﺳﻮﺋﯿﺲ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ در ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻧﺨﺴﺖ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﭘﺲ از آن ﺳﻮﺋﺪ، اﯾﺎﻟﺎت ﻣﺘﺤﺪه، ﮐﺮهﺟﻨﻮﺑﯽ و ﺳﻨﮕﺎﭘﻮر ﺟﺎﯾﮕﺎهﻫﺎی دوم ﺗﺎ ﭘﻨﺠﻢ را ﺑﻪ ﺧﻮد اﺧﺘﺼﺎص دادﻧﺪ. ﻧﮑﺘﻪ ﻣﻬﻢ و ﺗﺎرﯾﺨﯽ، ورود ﭼﯿﻦ ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ۱۰ اﻗﺘﺼﺎد ﺑﺮﺗﺮ اﺳﺖ؛ ﺗﻐﯿﯿﺮی ﮐﻪ ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪهی اﻧﺘﻘﺎل ﺗﺪرﯾﺠﯽ ﻣﺮﮐﺰ ﺛﻘﻞ ﻧﻮآوری از ﻏﺮب ﺑﻪ ﺷﺮق آﺳﯿﺎﺳﺖ.
در سطوح بالای شاخص جهانی نوآوری سال ۲۰۲۵، کشور‌هایی که جایگاه نخست را کسب کرده‌اند، نه تنها دارای زیرساخت‌های فناورانه قوی هستند، بلکه محیط کسب‌وکار و نظام‌های آموزشی و پژوهشی پیشرفته‌ای نیز دارند. این کشورها توانسته‌اند ترکیبی از سرمایه انسانی متخصص، پژوهش‌های گسترده، حمایت‌های دولتی و محیط‌های خلاقانه را به گونه‌ای مدیریت کنند که نوآوری به محصولی ملموس و قابل بهره‌برداری اقتصادی تبدیل شود.
در همین حال، کشور‌های آسیایی از جمله کره‌جنوبی، سنگاپور و به‌ویژه چین نشان داده‌اند که با سرمایه‌گذاری هدفمند در آموزش، پژوهش و فناوری‌های پیشرفته، می‌توان به سرعت جایگاه خود را در رتبه‌بندی جهانی ارتقا داد. حضور چین در جمع ۱۰ اقتصاد برتر نوآوری، نمادی از انتقال تدریجی مرکز ثقل نوآوری از غرب به شرق آسیاست و نشان می‌دهد که رقابت جهانی در عرصه نوآوری به سرعت در حال تغییر است و کشور‌هایی که بتوانند همزمان ظرفیت‌های ورودی و خروجی نوآوری را بهبود بخشند، در صدر جدول جهانی باقی خواهند ماند.
اﻗﺘﺼﺎدﻫﺎی ﺻﺪرﻧﺸﯿﻦ ﺳﻪ وﯾﮋﮔﯽ ﻣﺸﺘﺮک دارﻧﺪ:
ﻇﺮﻓﯿﺖ ﻋﻠﻤﯽ ﻗﻮی:
اقتصاد‌های صدرنشین شاخص جهانی نوآوری دارای ظرفیت علمی قوی هستند که به آنها امکان می‌دهد پژوهش‌های پیشرفته و تولید دانش فناورانه را در سطح بین‌المللی هدایت کنند. دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی این کشورها با تمرکز بر آموزش عالی و توسعه نیروی انسانی متخصص، زیربنای علمی و پژوهشی محکمی ایجاد کرده‌اند که نقش کلیدی در شکل‌گیری نوآوری‌های فناورانه و خلاقانه دارد.
ﺗﻮان ﻣﺎﻟﯽ ﻧﻮآوری
یکی دیگر از ویژگی‌های مشترک این کشورها، توان مالی نوآوری است. شبکه گسترده سرمایه‌گذاری خطرپذیر، دسترسی به منابع مالی متنوع و بازار‌های سرمایه کارآمد، شرایطی فراهم می‌کند که ایده‌ها و پروژه‌های نوآورانه بتوانند به سرعت وارد مرحله عملیاتی و تجاری شوند. این توان مالی به شرکت‌ها و پژوهشگران اجازه می‌دهد ریسک‌های فناورانه را مدیریت کرده و نوآوری‌های جدید را با اطمینان بیشتری پیاده‌سازی کنند.
ﻣﺤﯿﻂ ﻧﻬﺎدی ﺑﺎﺛﺒﺎت
علاوه بر ظرفیت علمی و مالی، این کشورها از یک محیط نهادی با ثبات نیز برخوردارند. قوانین شفاف، سیاست‌های پیش‌بینی‌پذیر و حمایت از حقوق مالکیت فکری، امنیت لازم برای فعالیت‌های نوآورانه و سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت را فراهم می‌کند. چنین محیط نهادی با ثباتی، اعتماد فعالان اقتصادی و فناورانه را جلب کرده و موجب تسهیل همکاری بین دانشگاه، صنعت و دولت در مسیر توسعه نوآوری می‌شود.
ورود ﭼﯿﻦ ﺑﻪ ۱۰ ﮐﺸﻮر ﺑﺮﺗﺮ، ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﻋﻈﯿﻢ در ﺗﺤﻘﯿﻖ و ﺗﻮﺳﻌﻪ، ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎی ﺻﻨﻌﺘﯽ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ و ﺑﺎزار داﺧﻠﯽ ﺑﺰرگ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺣﺘﯽ در ﯾﮏ دﻫﻪ، ﺗﻮازن ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎی ﻧﻮآوری ﺟﻬﺎﻧﯽ را ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻫﺪ. اﯾﻦ ﺗﺤﻮل ﭘﯿﺎم روﺷﻨﯽ ﺑﺮای ﮐﺸﻮرﻫﺎی دﯾﮕﺮ دارد:
ﺑﺪون ﺛﺒﺎت ﻧﻬﺎدی و ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﺳﯿﺴﺘﻤﺎﺗﯿﮏ، ﺻﺮﻓﺎً داﺷﺘﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﺑﺎزار ﮐﺎﻓﯽ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.
چراغ نوآوری جهانی کم‌نور شد؛ سرمایه‌گذاری‌ها و رشد فناوری کند شد
گزارش‌های جهانی نشان می‌دهند که موتور نوآوری در دنیا در سال‌های اخیر کند شده است. یکی از مهم‌ترین دلایل این کندی، کاهش رشد سرمایه‌گذاری نوآوری است که در سال ۲۰۲۴ پایین‌تر از روند بلندمدت خود قرار گرفته است. به ویژه سرمایه‌گذاری خطرپذیر (Venture Capital) که نقش حیاتی در تأمین مالی نوآوری‌های پرریسک و استارتاپ‌ها دارد، ضعیف‌ترین مولفه در این روند بوده است. کاهش سرمایه‌گذاری خطرپذیر به معنای محدود شدن منابع مالی برای توسعه پروژه‌های فناورانه جدید و ایجاد مانع در مسیر تجاری‌سازی ایده‌ها و نوآوری‌های نوپا است.
با وجود کند شدن سرمایه‌گذاری‌ها، شاخص‌های رصد نوآوری جهانی (Innovation Tracker) نشان می‌دهد که انتشار مقالات علمی و فعالیت‌های تحقیق و توسعه همچنان رشد داشته‌اند. این موضوع حاکی از آن است که پایه‌های علمی و پژوهشی نوآوری‌ها هنوز قوی باقی مانده و ظرفیت تولید دانش جدید ادامه دارد. اما همان‌طور که تجربه نشان داده، بدون سرمایه‌گذاری مالی مناسب، این ظرفیت علمی به سختی می‌تواند به نوآوری‌های عملیاتی و محصولات تجاری تبدیل شود.
علاوه بر این، کاهش تعداد معاملات VC و واکنش‌پذیری پایین سرمایه نسبت به ریسک، نشان‌دهنده افزایش احتیاط سرمایه‌گذاران در شرایط اقتصادی و فناورانه فعلی است. این روند می‌تواند تأثیر مستقیم بر سرعت ورود نوآوری‌ها به بازار داشته باشد و برخی ایده‌های نوآورانه را با تأخیر یا حتی توقف مواجه کند. در نتیجه، اگرچه زیرساخت‌های علمی و تحقیقاتی پابرجاست، کند شدن جریان مالی و سرمایه‌گذاری خطرپذیر موتور نوآوری جهانی را کاهش داده و رشد نوآوری در سطح جهان را با چالش مواجه کرده است.
ﺧﻮﺷﻪﻫﺎی ﻧﻮآوری: ﻣﯿﺪان رﻗﺎﺑﺖ واﻗﻌﯽ
در ﮔﺰارش ۲۰۲۵، ﻋﻠﺎوه ﺑﺮ دادهﻫﺎی اﺧﺘﺮاع و ﻣﻘﺎﻟﺎت ﻋﻠﻤﯽ، ﻣﻌﺎﻣﻠﺎت ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﺧﻄﺮﭘﺬﯾﺮ (VC) ﻫﻢ در رﺗﺒﻪﺑﻨﺪی ﺧﻮﺷﻪﻫﺎ ﻟﺤﺎظ ﺷﺪه اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﻧﻮآوری ﻓﻘﻂ در ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﯿﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ در ﺗﺒﺪﯾﻞ اﯾﺪه ﺑﻪ ﻣﺤﺼﻮل و ﺟﺬب ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﻫﻢ ﻣﻌﻨﺎ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ.
ﭼﯿﻦ ﺑﺎ ۲۴ ﺧﻮﺷﻪ و آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﺎ ۲۲ ﺧﻮﺷﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﻧﯿﻤﯽ از ۱۰۰ ﺧﻮﺷﻪ ﺑﺮﺗﺮ ﺟﻬﺎن را دارﻧﺪ. ﭘﺲ از آن آﻟﻤﺎن (۷)، ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ و ﻫﻨﺪ (۴)، ﮐﺮهﺟﻨﻮﺑﯽ و ژاﭘﻦ (۳) ﻗﺮار دارﻧﺪ. اﯾﻦ ﺗﻮزﯾﻊ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻗﺪرت ﻧﻮآوری در ﭼﻨﺪ ﻗﻄﺐ ﺑﺰرگ ﺷﻬﺮی، ﺑﻪوﯾﮋه ﺷﺮق آﺳﯿﺎ اﺳﺖ.
جاﯾﮕﺎه اﯾﺮان؛ ﺗﺼﻮﯾﺮی ﮐﻼن
بر اساس گزارش شاخص جهانی نوآوری ۲۰۲۵، ایران در میان ۱۰ اقتصاد اصلی آسیا، رتبه دوم را به خود اختصاص داده است و پس از اقتصاد‌های پیشرفته این منطقه مانند کره‌جنوبی و سنگاپور قرار گرفته است. این جایگاه نشان‌دهنده ظرفیت‌های نوآوری و توان علمی ایران در سطح منطقه است و بیانگر پیشرفت قابل توجه کشور در توسعه فناوری و زیرساخت‌های پژوهشی است.
در سطح جهانی و بین ۳۶ اقتصاد با درآمد متوسط رو به بالا، ایران رتبه هفدهم را کسب کرده است. این موقعیت نشان می‌دهد که کشور با وجود محدودیت‌ها و چالش‌های اقتصادی، توانسته است به شکل نسبی در حوزه نوآوری و تولید دانش و فناوری پیشرفت کند و جایگاه خود را در میان اقتصاد‌های نوظهور تثبیت نماید.
ایران در رتبه کلی ۷۰ جهان قرار گرفته است
بر اساس شاخص جهانی نوآوری ۲۰۲۵، ایران در رتبه کلی ۷۰ جهان قرار گرفته است. بررسی جزئی‌تر نشان می‌دهد که در بخش ورودی‌های نوآوری (Inputs) کشور رتبه ۱۰۹ را دارد، در حالی که در خروجی‌های نوآوری (Outputs) رتبه ۴۶ را کسب کرده است. این تفاوت قابل توجه بین ورودی و خروجی نشان می‌دهد که ایران با وجود محدودیت‌های منابع و زیرساخت‌ها توانسته است دستاوردهای علمی و فناورانه نسبتاً بالایی تولید کند.
خروجی‌های بالاتر از سطح ورودی‌ها نمایانگر تلاش و خلاقیت پژوهشگران و فناوران کشور است. تولید علم، ثبت اختراعات، فعالیت‌های تحقیق و توسعه و تجاری‌سازی نوآوری‌ها همگی به گونه‌ای عمل کرده‌اند که ایران توانسته است عملکرد نوآورانه قابل توجهی ارائه دهد، حتی با وجود محدودیت‌ها در زیرساخت‌ها و سرمایه‌گذاری‌ها. این موضوع بیانگر توانایی بالقوه کشور در بهره‌گیری از منابع انسانی و تخصصی موجود برای ایجاد نوآوری است.
با این حال، کارشناسان هشدار می‌دهند که بدون اصلاح و تقویت ورودی‌ها، از جمله سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها، بهبود نظام‌های نهادی و افزایش حمایت مالی از نوآوری، این دستاورد‌ها ممکن است پایدار نمانند. به عبارت دیگر، موفقیت‌های فعلی بیشتر نتیجه خلاقیت و تلاش افراد است و برای حفظ و گسترش جایگاه ایران در رتبه‌بندی جهانی نوآوری، ارتقای ورودی‌ها ضروری است.
جایگاه ایران در ۵ سال گذشته
ﻧﻘﺎط ﻗﻮت اﯾﺮان در ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ
ﺑﺎزار و ﻣﺎﻟﯽ
ارزش ﺑﺎزار ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺑﻪ:GDP رﺗﺒﻪ ۱، ۴۶۳٪
ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﺎﺧﺎﻟﺺ: رﺗﺒﻪ ۶
ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﻓﮑﺮی و داراﯾﯽﻫﺎی ﻧﺎﻣﺸﻬﻮد
ﻋﻠﺎﺋﻢ ﺗﺠﺎری ﺑﻪ:GDP رﺗﺒﻪ ۲
ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻧﺮماﻓﺰار ﺑﻪ:GDP رﺗﺒﻪ ۵
ﻃﺮاﺣﯽ ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺑﻪ:GDP رﺗﺒﻪ ۱۴
ﭘﺘﻨﺖﻫﺎی داﺧﻠﯽ ﺑﻪ:GDP رﺗﺒﻪ ۱۴
ﻣﻨﺎﺑﻊ اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﭘﮋوﻫﺶ
ﻓﺎرغ اﻟﺘﺤﺼﯿﻠﺎن ﻋﻠﻮم و ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ: ۳۵ ٪ از ﮐﻞ ﻓﺎرغاﻟﺘﺤﺼﯿﻠﺎن رﺗﺒﻪ ۸
ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان ﺑﻪازای ﻫﺮ ۱ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻧﻔﺮ: رﺗﺒﻪ ۴۰
Ranking QS داﻧﺸﮕﺎهﻫﺎ: ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ رﺗﺒﻪ ۴۰۳–۳۴۲~
ﮐﺎراﯾﯽ اﻗﺘﺼﺎدی
رﺷﺪ ﺑﻬﺮه وری ﻧﯿﺮوی ﮐﺎر: رﺗﺒﻪ ۱۰
ﺑﺎزار ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ
واردات ﻓﻨﺎوری ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻬﻢ ﺗﺠﺎرت ﮐﻞ: رﺗﺒﻪ ۲۳
اﻧﺪازه ﺑﺎزار داﺧﻠﯽ: رﺗﺒﻪ ۲۲
ﻧﻘﺎط ﺿﻌﻒ اﯾﺮان در ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ
ﻧﻬﺎدﻫﺎ
ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻣﻘﺮرات: رﺗﺒﻪ ۱۳۸
ﺛﺒﺎت ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ ﮐﺴﺐوﮐﺎر: رﺗﺒﻪ ۱۳۵
ﺛﺒﺎت ﺳﯿﺎﺳﺘﯽ ﺑﺮای ﮐﺴﺐوﮐﺎر: رﺗﺒﻪ ۱۲۹
ﺗﺠﺎرت و زﯾﺮﺳﺎﺧﺖ
ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻟﺠﺴﺘﯿﮏ: رﺗﺒﻪ ۱۰۷
ﺗﻌﺮﻓﻪﻫﺎی ﺗﺠﺎری) ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ وزﻧﯽ: (رﺗﺒﻪ ۱۳۴
ﭘﺎﯾﺪاری زﯾﺴﺖﻣﺤﯿﻄﯽ: رﺗﺒﻪ ۱۳۷
ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻣﺎﻟﯽ ﻧﻮآوری
ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﺧﻄﺮﭘﺬﯾﺮ درﯾﺎﻓﺖﺷﺪه: رﺗﺒﻪ ۱۲۲
ﺗﻌﺪاد ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاران:VC رﺗﺒﻪ ۱۱۳
اﮐﻮﺳﯿﺴﺘم ﮐﺴﺐوﮐﺎر و ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ
ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺻﻨﻌﺖ–داﻧﺸﮕﺎه ﻫﻤﮑﺎری R&D: رﺗﺒﻪ ۱۱۷
ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎ و ﻓﺮﻫﻨﮓ ﮐﺎرآﻓﺮﯾﻨﯽ: رﺗﺒﻪ ۹۰
ﺑﺎزار ﻓﻨﺎوری و ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﻓﮑﺮی
ﺻﺎدرات ﺧﺪﻣﺎت:ICT رﺗﺒﻪ ۱۲۵
ﺻﺎدرات ﻓﻨﺎوری ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ: رﺗﺒﻪ ۱۱۵
پرداخت‌هایIP (Royalty payments) : رﺗﺒﻪ ۹۹
ﺑﺮﺗﺮﯾﻦﻫﺎی ﻧﻮآوری اﯾﺮان
روﻧﺪﻫﺎی ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت و ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺪت
ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﺎﺧﺺ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻧﻮآوری ۲۰۲۵ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ اﮔﺮﭼﻪ اﯾﺮان در ﺳﺎلﻫﺎی اﺧﯿﺮ اﻓﺖ ۳ ٪ در اﻧﺘﺸﺎرات ﻋﻠﻤﯽ و ۰.۱ ٪ در R&D داﺷﺘﻪ، اﻣﺎ روﻧﺪ ﺑﻠﻨﺪﻣﺪت آنﻫﺎ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻮده اﺳﺖ ۳.۸) ٪ و ۱۱.۱ ٪. (در ﻣﻘﺎﺑﻞ، ﻣﻌﺎﻣﻠﺎت ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﺧﻄﺮﭘﺬﯾﺮ ﻫﻢ در ﮐﻮﺗﺎهﻣﺪت ۱۲.۵) ٪ (و ﻫﻢ ﺑﻠﻨﺪﻣﺪت ۲۷.۳) ٪ (ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ. در ﺣﻮزه ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﻓﮑﺮی، اﻇﻬﺎرﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ PCT ﺟﻬﺶ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮ داﺷﺘﻪ ۲۱.۴) ٪ ﮐﻮﺗﺎهﻣﺪت/ ۲۸.۴ ٪ ﺑﻠﻨﺪﻣﺪت (و ﺑﻬﺮهوری ﻧﯿﺮوی ﮐﺎر ﻧﯿﺰ در ﯾﮏﺳﺎل اﺧﯿﺮ ۳.۷ ٪ رﺷﺪ ﮐﺮده اﺳﺖ.
ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮد؟ راﻫﺒﺮدﻫﺎی ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدی ﻣﺎ
راﻫﺒﺮدﻫﺎی ارزش آﻓﺮﯾﻨﯽ ﺑﺮای ﺷﺮﮐﺖﻫﺎی داﻧﺶﺑﻨﯿﺎن
ﺗﺠﺎریﺳﺎزی داراﯾﯽ ﻓﮑﺮی
اﺧﺘﺮاع و ﻋﻠﺎﺋﻢ ﺗﺠﺎری ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﻋﻄﺎی ﻣﺠﻮزﻫﺎی ﺑﻬﺮهﺑﺮداری، درآﻣﺪ و ﺻﺎدرات ﻓﻨﺎوری ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﻮﻧﺪ؛ ﺣﺘﯽ ﻣﯽﺗﻮان از آﻧﻬﺎ ﺑﻪﻋﻨﻮان وﺛﯿﻘﻪ ﺑﺮای ﺟﺬب ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد.
ﺑﻬﺮهﮔﯿﺮی از ﻣﺰﯾﺖﻫﺎ
ﺳﻬﻢ ﺑﺎﻟﺎی ﻓﺎرغ اﻟﺘﺤﺼﯿﻠﺎن ﻋﻠﻮم و ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ و رﺷﺪ اﻇﻬﺎرﻧﺎﻣﻪﻫﺎی اﺧﺘﺮاع ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮای ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﺤﺼﻮﻟﺎت داﻧﺶﺑﻨﯿﺎن ﺻﺎدراﺗﯽ، ﺑﻪوﯾﮋه در ﺑﺎزارﻫﺎی ﻣﻨﻄﻘﻪای اﺳﺖ.
ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ رﯾﺴﮏ
اﺳﺘﺎﻧﺪاردﺳﺎزی، ﺗﻨﻮع زﻧﺠﯿﺮه ﺗﺄﻣﯿﻦ و ﻗﺮاردادﻫﺎی ﺷﻔﺎف اﻋﺘﻤﺎد ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاران ﺧﺼﻮﺻﯽ را اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽدﻫﺪ.
ﭘﺎﯾﺶ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ
داﺷﺒﻮرد KPI ﺧﺼﻮﺻﯽ) ﻣﻌﺎﻣﻠﺎت VC، درآﻣﺪ از داراﯾﯽﻫﺎی ﻓﮑﺮی، ﮔﻮاﻫﯽﻫﺎی اﺧﺘﺮاع، ﻗﺮاردادﻫﺎی R&D، ﺻﺎدرات ﻓﻨﺎوریﻫﺎی ﭘﯿﭽﯿﺪه (اﺑﺰار ﻟﺎزم ﺑﺮای ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮی ﭼﺎﺑﮏ اﺳﺖ.
ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎی ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدی ﮐﻼن ﺑﺮای آﯾﻨﺪه ﻧﻮآوری اﯾﺮان
اﻗﺘﺼﺎد ﻧﻮآوریﻣﺤﻮر، ﻧﻪ ﻣﻨﺒﻊﻣﺤﻮر
ﺣﺮﮐﺖ از اﻗﺘﺼﺎد ﻣﺘﮑﯽ ﺑﺮ ﻧﻔﺖ و ﮐﺎﻟﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻗﺘﺼﺎد ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ داﻧﺶ، داراﯾﯽ ﻓﮑﺮی و ﺑﺮﻧﺪﻫﺎی ﺟﻬﺎﻧﯽ.
ﺗﻘﻮﯾﺖ ﺻﺎدرات ﺧﺪﻣﺎت و ﻣﺤﺼﻮﻟﺎت ﻓﻨﺎوراﻧﻪ ﺑﺮای ﮐﺎﻫﺶ آﺳﯿﺐﭘﺬﯾﺮی در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻮﺳﺎﻧﺎت ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ.
ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﺟﺴﻮراﻧﻪ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺑﻪﻋﻨﻮان رﮐﻦ اﺻﻠﯽ
اﯾﺠﺎد زﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎی ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ و ﺑﺴﺘﺮ ﻧﻬﺎدی ﺑﺮای رﺷﺪ ﺻﻨﺪوقﻫﺎی ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﺧﻄﺮﭘﺬﯾﺮ ﺧﺼﻮﺻﯽ و ﺑﺎﺷﮕﺎهﻫﺎی ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری.
ﻧﻘﺶ دوﻟﺖ ﻣﺤﺪود ﺑﻪ» ﺗﻨﻈﯿﻢﮔﺮی و ﮐﺎﻫﺶ رﯾﺴﮏﻫﺎی ﺳﯿﺴﺘﻤﯽ «ﻧﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ.
ﻧﻮآوری ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ
ورود ﻓﻌﺎل ﺷﺮﮐﺖﻫﺎی اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﻪ زﻧﺠﯿﺮهﻫﺎی ارزش ﺟﻬﺎﻧﯽ، ﻣﺸﺎرﮐﺖ در ﮐﻨﺴﺮﺳﯿﻮمﻫﺎی ﻓﻨﺎوری و اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ.
ﺗﻤﺮﮐﺰ وﯾﮋه ﺑﺮ ﺑﺎزارﻫﺎی ﻣﻨﻄﻘﻪای و ﮐﺸﻮرﻫﺎی ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺳﮑﻮی ﭘﺮش ﺻﺎدرات ﻓﻨﺎوری.
ﻧﻬﺎدﻫﺎی ﺷﻔﺎف و ﭘﺎﯾﺪار ﺑﺮای ﺟﻠﺐ اﻋﺘﻤﺎد ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬار
ﮐﺎﻫﺶ ﻧﻮﺳﺎن ﺳﯿﺎﺳﺘﯽ و ﺛﺒﺎتﺑﺨﺸﯽ ﺑﻪ ﻣﻘﺮرات؛ ﺷﺎﺧﺺ» ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻣﻘﺮرات «اﯾﺮان) رﺗﺒﻪ ۱۳۸ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ اﯾﻦ ﺣﻮزه ﺑﺎﯾﺪ اوﻟﻮﯾﺖ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺳﺎده و ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽﭘﺬﯾﺮ ﺷﺮط ﺣﯿﺎﺗﯽ ﺑﺮای ورود ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاران ﺧﺎرﺟﯽ و داﺧﻠﯽ اﺳﺖ.
ﻧﻬﺎدﻫﺎی ﺷﻔﺎف و ﭘﺎﯾﺪار ﺑﺮای ﺟﻠﺐ اﻋﺘﻤﺎد ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬار
ﺗﺒﺪﯾﻞ ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎی ﻋﻠﻤﯽ ﺑﻪ ﻗﺮاردادﻫﺎی ﺻﻨﻌﺘﯽ، اﺧﺘﺮاﻋﺎت ﺑﺎ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺗﺠﺎریﺳﺎزی و اﺳﺘﺎرﺗﺎپﻫﺎی ﺑﺎزارﻣﺤﻮر.
اﯾﺠﺎد اﻧﮕﯿﺰه ﺑﺮای ﺷﺮﮐﺖﻫﺎی ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺗﺎ» ﻣﺸﺘﺮی اول ﻧﻮآوری داﻧﺸﮕﺎﻫﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
