در ایران، بارها دوگانههایی مانند «تسلیم یا مقاومت» یا «استقلال یا وابستگی» مطرح شدهاند؛ گویی هیچ مسیر میانهای مانند تعامل، مذاکره یا همکاری مشروط حتی موقتی وجود ندارد. همین امر، بسیاری از فرصتهای تاریخی برای توسعه و رفع بحرانها را از میان برده است.
