راهکار دو دولتی برای حل مشکل فلسطین؛ سفید یا سیاه؟!

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو_امیرعلی فتحی؛ در روز‌های اخیر اخباری از کشور‌های مختلف جهان شنیده می‌شود که قصد داریم دولت مستقل فلسطین را به رسمیت بشناسیم. کشور‌های مختلفی با رویکرد‌های متفاوت اعلام کردند که می‌خواهند دولتی مستقل به نام فلسطین را به رسمیت بشناسند. اما این وعده‌ای است که سال‌ها در مقابل پرسش اینکه «چگونه می‌توان مشکل مردم فلسطین را حل کرد؟» پاسخ می‌دادند.

وعده‌ای که شاید به جای آزادی کامل فلسطین، آرزوی عرفات و ابومازن و دوستان‌شان باشد. حال می‌خواهیم بگوییم که این وعده دولت‌های غربی و غیر غربی اصلا قابل تحقق هست یا خیر؟

در ۲۲ نوامبر ۱۹۷۴، قطعنامه شماره ۳۲۳۶ مجمع عمومی سازمان ملل متحد، حق تعیین سرنوشت، استقلال و حاکمیت در فلسطین را برای فلسطینیان به رسمیت شمرد و همچنین سازمان آزادی‌بخش فلسطین را به‌عنوان تنها نمایندهٔ مردم آن کشور و عضو ناظر مجمع عمومی سازمان ملل متحد انتخاب کرد.

مدت کوتاهی پس از بیانیه سال ۱۹۸۸، فلسطین توسط بسیاری از کشور‌های در حال توسعه در آفریقا و آسیا و همچنین کشور‌های کمونیستی و اعضای جنبش عدم تعهد به رسمیت شناخته شد. در آن زمان ایالات متحده آمریکا با استفاده از قانون کمک‌های خارجی تلاش نمود که دیگر کشور‌ها و سازمان‌های بین‌المللی را از به رسمیت شناختن فلسطین منصرف کند. اگرچه این اقدامات در بسیاری از موارد موفقیت‌آمیز بود، اما اتحادیه عرب و سازمان همکاری اسلامی بلافاصله با انتشار بیانیه‌هایی ضمن به‌رسمیت شناختن فلسطین، با هدف حمایت و همبستگی با این کشور، فلسطین را به عضویت هر دو سازمان پذیرفتند.

در فوریه ۱۹۸۹ و در نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد، نماینده سازمان آزادی‌بخش فلسطین اعلام کرد ۹۴ کشور، فلسطین را به رسمیت شناخته‌اند. با این اقدام، فلسطین تلاش کرد عضویت چند سازمان تخصصی سازمان ملل متحد را به دست آورد که در نهایت آمریکا با تهدید‌هایی مبنی بر قطع بودجه سازمان‌هایی که فلسطین را به عضویت بپذیرند، مانع از به‌ثمر نشستن تلاش‌های فلسطین شد.

حالا بعد از مدتی مجددا موج به رسمیت شناسی دولت فلسطین در میان کشور‌ها بازگشته است. به رسمیت شناختن دولت فلسطین هم به معنای زدن برچسب اشغالگری و غاصب شناختن رژیم صهیونیستی نبوده و نیست بلکه صرفا دستمایه‌ای برای مشغول‌سازی مقاومت و مردم فلسطین و کاهش میزان تنفر جهانی از نسل‌کشی‌ای که در حال حاضر رژیم صهیونیستی در غزه انجام می‌دهند است و هیچ وقت هم محقق نخواهد شد.

چرا آمریکا و رژیم صهیونیستی اجازه تحقق دولت مستقل فلسطین را نمی‌دهند؟

علاوه بر سابقه تاریخی و کارشکنی‌ها و سنگ‌اندازی‌های متعدد آمریکا و اسرائیل در گذشته برای تحقق آن، تحرکاتی در بدنه رژیم صهیونیستی نشان می‌دهد که رژیم هیچوقت اجازه به رسمیت شناخته شدن دولت فلسطین را نخواهد داد.

روز گذشته، خبری در رسانه‌های عبری منتشر شد که در آنها آمده بود اسموتریچ، وزیر دارایی فعلی رژِم صهیونیستی تعدادی خطوط قرمز برای نتانیاهو ترسیم کرده است و و تاکید داشته است که نتانیاهو نباید به هیچ وجه از آن خطوط قرمز پایین بیاید. تعدادی از این خطوط قرمز شامل موارد زیر می‌شود:

1)عدم حضور هیچ‌گونه سازوکار یا مرجع وابسته به سازمان ملل یا قدرت خارجی در غزه؛ فقط مسئولیت مستقیم رژیم صهیونیستی.

2)جلوگیری مطلق از ایجاد کشور فلسطینی، چون تهدیدی دائمی است.

این خط مشی گذاری اسموتریچ و تاثیر پذیری بالای نتانیاهو و کابینه آن از اسموتریچ، نشان می‌دهد که علی رغم موج جدید بین المللی برای رسمی شدن دولت فلسطین، اسرائیل حداقل در کابینه فعلی به هیچ وجه زیر بار آن خواهد رفت و جلوی آن را خواهد گرفت.

از طرف دیگر ترامپ در دیدار شب گذشته با نتانیاهو اقدام اروپاییان در به رسمیت شناختن دولت فلسطین را احمقانه توصیف کرد و این به رسمیت شناختن را ناشی از خستگی و استیصالشان در برخورد با بحران خاورمیانه توصیف کرد.

علی رغم اینکه اگر روزی دولت فلسطین به رسمیت شناخته شود، زمام آن را تشکیلات خودگردانی بر عهده می‌گیرد که خود از دشمنان مقاومت فلسطین و مزدور رژیم صهیونیستی به شمار می‌آید، اما حتی همین اقدام کوچ هم اتفاق نخواهد افتاد.