لیگ برتر پول دارد اما خیلی فقیر است؛ میلیاردها هزینه بدون ساخت آینده

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، بازیکنانی که تا 5 سال پیش با قرارداد یک میلیاردی کلاه به هوا پرتاب می کردند، اکنون برای ادامه حضور در لیگ خواستار قراردادهایی بالای ۱۰۰ میلیارد تومان هستند. این افزایش سرسام‌آور دستمزدها، نشانه‌ای از تغییر مسیر عجیب فوتبال ایران است؛ جایی که باشگاه‌ها بیشتر به خرج پول تمرکز دارند و در پایان فصل، هیچ سرمایه و ساختاری برای آینده باقی نمی‌گذارند.

باشگاه ها فقط پول خرج می کنند اما در اخر فصل یک آجر روی آجر نمی گذارند تا برای آینده چیزی ساخته شود، ۲۴ سال پیش، وقتی لیگ برتر آغاز شد، تیم‌ها موظف بودند ظرف پنج سال صاحب ورزشگاه اختصاصی شوند. امروز اما تیم‌های بزرگ لیگ نه تنها ورزشگاه اختصاصی ندارند، بلکه حتی یک ورزشگاه اجاره‌ای مناسب برای میزبانی نیز در اختیار ندارند. نمونه واضح این وضعیت، ورزشگاه تختی است که چمن و امکانات آن شرایطی بسیار پایین دارد و مردم ایران از مشاهده آن خجالت زده شدند. ورزشگاه شهید نصیری یزد نیز وضعیت به مراتب بدتری دارد و نشان می‌دهد که در بسیاری از شهرها حتی زیرساخت‌های حداقلی فوتبال فراهم نیست.

این فصل، چند تیم بزرگ لیگ برتر بین ۴ تا ۵ هزار میلیارد تومان و برخی دیگر حدود هزار میلیارد تومان هزینه کرده‌اند. با این حال، بیشتر این پول‌ها به جیب دلال‌ها و واسطه‌ها می‌رود و چیزی باقی نمی‌ماند که به آبروی فوتبال ایران و توسعه زیرساخت‌ها اختصاص یابد. تیم‌ها نه تنها در بخش زیرساختی، بلکه در حوزه سرمایه‌گذاری روی بازیکنان و برنامه‌های بلندمدت نیز ناکارآمد عمل می‌کنند و این وضعیت به رکود و بی‌کیفیتی لیگ دامن زده است.

مشکل اصلی لیگ برتر فقط مربوط به پول نیست؛ بلکه نبود مدیریت صحیح، شفافیت مالی، و برنامه‌ریزی بلندمدت باعث شده تا حتی با حضور سرمایه‌های کلان، نتیجه ملموس برای فوتبال کشور به دست نیاید. این شرایط باعث شده است تا بازیکنان بیشتر به دنبال کسب درآمد کلان باشند تا ارتقای سطح فنی و تاکتیکی، و این رویکرد به کاهش انگیزه و کیفیت مسابقات منجر شده است.

در نهایت، لیگ برتر ایران اگرچه مملو از قراردادهای میلیاردی و پول‌های بادآورده است، اما همچنان فقیر است؛ فقیر از نظر زیرساخت، برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری پایدار که بتواند آینده فوتبال کشور را تضمین کند و زمینه رشد واقعی لیگ و تیم‌های ملی را فراهم سازد. بدون اصلاحات اساسی در مدیریت باشگاه‌ها، توجه به زیرساخت‌ها و جلوگیری از هدررفت منابع، فوتبال ایران همچنان در مسیر افول و بی‌کیفیتی باقی خواهد ماند.

انتهای پیام/