معنای نهایی احسان در قرآن

احسان، انجام هر عمل نیکی است که نیکویی آن آشکار و مورد رغبت و با تقوای نفس همراه باشد و فرد آن عمل را در جایگاه شایسته‌اش، متناسب با ضوابط دینی و به‌مثابه عملی عبادی، اعم از قلبی یا جوارحی و همراه بخشش و گشایش، در مسیر شادکردن دیگران، تکامل خویش و تقرب به خداوند متعال به انجام رساند.