شتاب در ساخت، سکوت در حساب/پروژه‌های شهرداری شیراز زیر ذره‌بین شفافیت
خبرگزاری دانشجو - 1404-07-22 08:18:12
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو، در حالی‌که محمدحسن اسدی، شهردار شیراز، در گفت‌وگوهای اخیر خود تأکید کرده است که «شهرداری شیراز شهر را گران مدیریت نمی‌کند» و بیشتر پروژه‌ها پیش از موعد مقرر به بهره‌برداری می‌رسند، بررسی آمارهای رسمی نشان می‌دهد تصویر کامل‌تری از واقعیت مالی و اجرایی مدیریت شهری در شیراز وجود دارد که نیازمند شفاف‌سازی جدی است.
شهردار در سخنان خود مدعی شده است که هیچ پروژه‌ای به دلیل کمبود منابع مالی متوقف نشده، اما بررسی میدانی و گزارش‌های غیررسمی از وجود پروژه‌هایی حکایت دارد که به دلیل اختلاف با پیمانکاران یا تأخیر در پرداخت‌ها ماه‌ها در رکود بوده‌اند. این در حالی است که به گفته معاون مالی شهرداری، طی دو سال گذشته حدود ۷ هزار میلیارد تومان از بدهی‌های انباشته شهرداری تسویه شده است؛ موضوعی که خود نشان می‌دهد فشار مالی بر شهرداری هنوز جدی است و مدیریت اقتصادی پروژه‌ها نیازمند دقت بیشتری است.
در حوزه اجرایی نیز شهرداری اعلام کرده طی سال گذشته ۶۲ پروژه عمرانی جدید با ارزش بیش از ۲۱ هزار و ۷۰۰ میلیارد تومان آغاز و از این میان ۴۱ پروژه به ارزش ۴۸۴۵ میلیارد تومان به بهره‌برداری رسیده است. اما در هیچ‌یک از گزارش‌های رسمی منتشرشده، جزئیات مربوط به هزینه نهایی، درصد تعدیل قراردادها و ارزیابی کیفی پروژه‌ها ارائه نشده است.
کارشناسان مدیریت شهری معتقدند شاخص موفقیت در پروژه‌های عمرانی، صرفاً «زود تمام کردن» نیست؛ بلکه کیفیت اجرا، کنترل هزینه‌ها و شفافیت مالی سه رکن اصلی حکمرانی شهری کارآمد هستند. اجرای شتاب‌زده پروژه‌ها، اگر بدون نظارت مستقل و کنترل کیفی باشد، ممکن است به فرسودگی زودهنگام زیرساخت‌ها و حتی افزایش هزینه‌های نگهداری در آینده منجر شود.
در کنار این ابهامات، نبود سامانه عمومی شفافیت مالی برای اطلاع‌رسانی دقیق از هزینه‌ها، پیمانکاران و زمان‌بندی پروژه‌ها، یکی از نقاط ضعف اصلی مدیریت شهری فعلی به شمار می‌رود. در شرایطی که تورم و نوسان قیمت مصالح، هزینه اجرای طرح‌های عمرانی را به‌شدت افزایش داده، ادعای «مدیریت ارزان شهر» بدون انتشار مستندات مالی، نمی‌تواند معیار دقیقی از کارآمدی باشد.
در نهایت، اگرچه شهرداری شیراز در سال‌های اخیر پروژه‌های متعددی را به مرحله بهره‌برداری رسانده و از سرعت اجرا به عنوان یک دستاورد یاد می‌کند، اما تا زمانی که گزارش عمومی از هزینه‌های تمام‌شده، تعدیل قیمت‌ها و ارزیابی کیفی پروژه‌ها منتشر نشود، شعار «پروژه‌های زودتمام و ارزان» بیشتر از آن‌که واقعیت مدیریتی باشد، یک برندسازی تبلیغاتی به نظر می‌رسد.
