ممانعت از سخنرانی سعیدجلیلی؛ سیاستزدایی از دانشگاه / نامه اعتراضی انجمن اسلامی دانشگاه امیرکبیر به وزیر علوم
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، در پی ممانعت از سخنرانی سعید جلیلی در نشست پرسش و پاسخ دانشجویان مازندران ، انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر نامه ای به وزیر علوم نوشته و خواستار برسی موضوع و همچنین جایگزین کردن برنامه مناسب در جهت رضایت دانشجویان دغدغه مندشدند.
متن این نامه به شرح زیر است:
رهبر معظم انقلاب اسلامی، حضرت آیتالله العظمی خامنهای (مدظلهالعالی):
بنده دلم میخواهد این جوانان ما، شما دانشجویان؛ چه دختر، چه پسر و حتی دانشآموزان مدارس روی این ریزترین پدیدههای سیاسی دنیا فکر کنید و تحلیل بدهید. گیرم که تحلیلی هم بدهید که خلاف واقع باشد؛ باشد!
خدا لعنت کند آن دستهایی را که تلاش کردهاند و میکنند که قشر جوان و دانشگاه ما را غیرسیاسی کنند. کشوری که جوانانش سیاسی نباشند، اصلا توی باغ مسائل سیاسی نیستند، مسائل سیاسی دنیا را نمیفهمند، جریانهای سیاسی دنیا را نمیفهمند و تحلیل درست ندارند. مگر چنین کشوری میتواند بر دوش مردم، حکومت و حرکت و مبارزه و جهاد کند!
جناب آقای دکتر سیماییصراف
وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری
سلام علیکم
جمعی از دانشجویان و اعضای انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر بر خود لازم میدانند تا نسبت به روندی نگرانکننده که در سالهای اخیر با عنوان سیاستزدایی از دانشگاه در برخی مراکز آموزش عالی کشور دنبال میشود، اعتراض و نگرانی خود را به سمع و نظر حضرتعالی برسانند.
این جملهی گرانسنگ رهبر حکیم انقلاب، نهتنها تذکری به جریانهای معاند بلکه هشداری جدی به همهی مدیران و متولیان دانشگاهی است که مبادا به بهانهی آرامش، از روح حقیقتجویی، آرمانخواهی و آزاداندیشی در محیطهای علمی غفلت ورزند.
متأسفانه، در روزهای اخیر شاهد رویدادی تلخ و تأسفبار در دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل بودیم که بار دیگر زنگ خطر سیاستزدایی از دانشگاه را به صدا درآورد.
برنامهی پرسش و پاسخ دانشجویی با حضور دکتر سعید جلیلی، نماینده مقام معظم رهبری در شورای عالی امنیت ملی و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام که به همت انجمن اسلامی دانشجویان آن دانشگاه و با مجوزهای قانونی در چارچوب ضوابط مصوب وزارت متبوع برنامهریزی شده بود، در لحظات پایانی با تصمیم مستقیم شورای فرهنگی دانشگاه لغو شد. اقدامی که نهتنها مغایر با روح قانون و آییننامههای فعالیتهای فرهنگی و سیاسی در دانشگاههاست، بلکه نشانهای از یک نگرش خطرناک و محدودکننده در بدنهی مدیریتی برخی دانشگاهها به شمار میرود.
سؤال اساسی اینجاست: در کدام منطقِ علمی و فرهنگی، حضور چهرهای رسمی، انقلابی و دارای سابقهی خدمت در بالاترین سطوح نظام، مخلّ نظم دانشگاه تلقی میشود؟ آیا دانشگاه، که باید کانون تضارب آرا و گفتوگوی اندیشهها باشد، باید به محلی تبدیل شود که در آن تنها صدای یک جناح خاص شنیده شود؟
جناب آقای وزیر،
شایسته نیست که دانشگاهها از حیات سیاسی سالم و گفتوگوی منطقی میان جریانهای مختلف فکری تهی شوند. سیاستزدایی از دانشگاه، نه به معنای بیطرفی علمی، بلکه به معنای خاموش کردن روح پرسشگری، نقد و تعهد اجتماعی است. نتیجهی چنین رویکردی، نسلی منفعل، بیتفاوت و جدا از سرنوشت کشور خواهد بود.
در این میان، تأسفبارتر آنکه گاه برخی مدیران و مسئولان دانشگاهی با گرایشهای موسوم به وفاقی، به جای مدیریت عدالتمحور و بیطرفانه، ترجیح میدهند در تقسیمبندیهای سیاسی باقی بمانند و صدای منتقدان گفتمان خود را خاموش سازند.
وقتی وفاق به ترجمان تقسیم کیک قدرت میان جناحهای سیاسی تبدیل میشود، طبیعی است که هر موضع آرمانخواهانهی مخالف و انقلابی آن، سانسور و حذف شود، حتی اگر پشتوانهی ۱۳ و نیم میلیون رأی مردم را با خود داشته باشند.
اقدام اخیر ریاست دانشگاه نوشیروانی بابل در جلوگیری از برگزاری برنامهی قانونی با حضور دکتر جلیلی، مصداق روشنی از همین نگرش در پوشش به اصطلااح آرامش و مدیریت فرهنگی است.
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر، ضمن اعتراض به این اقدام ناعادلانه و خلاف سیاستهای کلان نظام در حوزهی دانشگاه، از وزارت محترم علوم انتظار دارد:
۱. ضمن بررسی دقیق ماجرای لغو برنامهی فوق، با مدیران و مسئولان این دانشگاه که برخلاف سیاستهای ابلاغی مقام معظم رهبری در زمینهی آزادی سیاسی و فرهنگی دانشگاهها عمل میکنند، برخورد مقتضی صورت گیرد.
۲. سازوکارهایی شفاف و قاطع برای حمایت از تشکلهای قانونی دانشجویی که در چارچوب ضوابط وزارت علوم فعالیت میکنند، تدوین و ابلاغ گردد.
۳. از بازگشت روح گفتوگو، تضارب آرا و سیاسی بودنِ سالم به فضای دانشگاهها حمایت جدی شود، تا دانشجو بتواند همانگونه که رهبر انقلاب فرمودند، زنده، مؤثر و صاحب تحلیل باشد.
۴. برنامهی جایگزین و مناسبی که رضایت دانشجویان دغدغهمند انجمن اسلامی این دانشگاه را دارا باشد، به زودی برگزار شود.در پایان یادآور میشویم که دانشگاه اگر از سیاست تهی شود، به محیطی بیروح و بیاثر بدل خواهد شد. دانشگاهِ بدون سیاست، دانشگاهِ بدون دغدغه است؛ و دانشجویِ بدون دغدغه، آیندهای برای انقلاب و کشور نخواهد ساخت.
ما امیدواریم وزارت علوم با درایت و جدیت، مانع تکرار چنین رفتارهایی شود تا دانشگاه بار دیگر جایگاه واقعی خود به عنوان کانون آزاداندیشی و گفتوگوی صادقانه را بازیابد.
و السلام علی من اتبع الهدی











