تقوایی آبروی سینمای ایران بود

او نه فقط منطق حاکم بر فرم داستان‌نویسی جدید را فهمیده بود بلکه به خوبی دریافته بود که اصولا هر فرم اقتضائات خودش را دارد. بر پایه‌ی همین بینش صحیح بود که او در اقتباس‌های سینمایی‌اش چیزی را در قالب دیگری نمی‌ریخت. او از ادبیات داستانی الهام می‌گرفت و آن را به بهترین صورت در قالب سینما بازمی‌آفرید.