وقتی مدرسه برای ثبت‌نام پیدا نمی‌شود

نیمه اول مرداد، اداره منطقه ۶ آموزش و پروش استان تهران، اتاق مسئول آموزش متوسطه دوم. خانم مسئول مراجع دارد و بین مراجعانش من را می‌پذیرد. می‌خواهم پسرم را در کلاس دهم ثبت‌نام کنم.

نیمه اول مرداد، اداره منطقه ۶ آموزش و پروش استان تهران، اتاق مسئول آموزش متوسطه دوم. خانم مسئول مراجع دارد و بین مراجعانش من را می‌پذیرد. می‌خواهم پسرم را در کلاس دهم ثبت‌نام کنم. جواب اما یک کلمه است: «جا نداریم». تلاش می‌کنم مکالمه را باز نگه دارم: «خب چه پیشنهاد یا راهنمایی برای من دارید؟ پسرم را چه کار کنم؟». خانم مسئول اما به نظر احساس نمی‌کند این مسئله‌ اوست و باید برایش چاره‌ای داشته باشد، این از جوابش و تصویر بدنش و نوع نگاهش به من مشهود است: «برو منطقه هم‌جوار، برو مدرسه غیردولتی». و منِ مادر، اداره آموزش و پرورش را در حالی‌ ترک می‌کنم که احساس می‌کنم فرزندی که به دنیا آورده‌ام «فقط» مسئله شخصی من است و اداره آموزش و پرورش و آموزش عمومی برای همه دیگر وجود خارجی ندارد.