مووی مگدر پی شکست تجاری فیلم Megalopolis، فرانسیس فورد کاپولا ساعت هایش را می فروشد!
در زندگی هنری فرانسیس فورد کاپولا لحظه‌ای فرا رسیده که هنر و واقعیت اقتصادی به شکلی بی‌رحمانه با هم تصادم کرده‌اند. کارگردان بزرگ آمریکایی، که نامش برای همیشه با سه‌گانه‌ی جاودانه‌ی «پدرخوانده» ( The Godfather ) گره خورده، اکنون در ۸۶ سالگی دوباره در میانه‌ی بحرانی شخصی ایستاده است؛ بحرانی که پس از شکست سنگین فیلم تازه‌اش، Megalopolis ، او را ناچار کرده تا بخشی از دارایی‌های نمادین خود را برای تأمین هزینه‌ی پروژه‌ی بعدی‌اش به فروش برساند.
به گزارش نیویورک تایمز ، کاپولا مجموعه‌ای از ساعت‌های کلکسیونی و شخصی خود را راهی بازار کرده — مجموعه‌ای که ترکیبی از ظرافت، تاریخ و دلبستگی شخصی او به طراحی است. در فهرست فروش، مدل‌هایی از برندهای مشهور دیده می‌شود:
دو نمونه از پاتک فیلیپ ( Patek Philippe )، یک بلانکپن Minute Repeater ( Blancpain Minute Repeater )، یک آی‌دبلیوسی کرونوگراف ( IWC Chronograph ) و یک برگه کلاسیک ( Breguet Classique ). حتی نسخه‌ای ویژه از اف.پی. ژورن ( F.P. Journe ) که او در سال ۲۰۱۴ با این برند سوئیسی طراحی کرده بود، در میان آن‌هاست؛ ساعتی که در زمان عرضه‌اش در ۲۰۲۱ توجه مجموعه‌داران را به خود جلب کرد.
ارزش کل این مجموعه از حدود سه هزار تا بیش از دویست‌وچهل هزار دلار برآورد می‌شود.
کاپولا چند سال پیش در گفت‌وگویی با تایمز صراحتاً اذعان کرده بود که روند تولید Megalopolis او را به مرز ورشکستگی کشانده:
«باید کمی پول به دست بیاورم تا کشتی را شناور نگه دارم.»
او برای اجرای این پروژه — رؤیایی که بیش از دو دهه در ذهنش پرورده بود — نه‌تنها بیش از ۱۰۰ میلیون دلار از دارایی شخصی‌اش را صرف کرد، بلکه بخشی از سهام تاکستان معروف اینگلنوک و تجارت شراب‌سازی خانوادگی خود را نیز فروخت.
فیلم Megalopolis با حضور چهره‌هایی چون آدام درایور ، آبری پلازا ، جانکارلو اسپوزیتو و ناتالی امانوئل ، قرار بود بیانیه‌ای فلسفی درباره امید و بازسازی شهرهای مدرن باشد. اما نتیجه، برخلاف تصور سازنده، با استقبال سرد منتقدان و فروشی تنها در حدود ۱۴ میلیون دلار همراه شد. این شکست، کاپولا را به تأملی عمیق درباره جایگاه هنر در برابر اقتصاد رسانده است؛ تأملی که در مستند تازه‌ی او با عنوان Megadoc بازتاب یافته. در آغاز این فیلم، کارگردان با صدایی آرام اما مصمم می‌گوید:
«برای چه کسی اهمیت دارد که من بی‌پول بمیرم، اگر اثری ساخته باشم که آن را زیبا بدانید؟»
جمله‌ای که به وضوح فلسفه‌ی دیرینه‌ی او را حکایت می‌کند — همان جهان‌بینی‌ای که در گفت‌وگویی دیگر با یادآوری سرنوشت ژاک تاتی به آن اشاره داشت:
«مدت‌ها بعد از مرگ او بود که فهمیدند Playtime شاهکار است… اگر قرار باشد جایزه‌ای بگیرم، همان جایزه‌ی ژاک تاتی را می‌خواهم.»
اکنون، درست در زمانی که اغلب فیلمسازان هم‌نسلش بازنشسته شده‌اند، کاپولا برخلاف جریان آب حرکت می‌کند. او وارد مرحله‌ی پیش‌تولید پروژه‌ی تازه‌ای با نام Distant Vision شده؛ فیلمی الهام‌گرفته از رمان تاریخی «بودنبروک‌ها» ( Buddenbrooks ) نوشته‌ی توماس مان ، که قرار است در ایتالیا فیلم‌برداری شود.
این انتخاب نشان می‌دهد که کاپولا هنوز هم همان هنرمند سرسخت دهه‌های ۷۰ و ۸۰ باقی مانده است؛ کارگردانی که ارزش سینما را نه در فروش، بلکه در زمان می‌سنجد. اگر تاتی با احساس دیرهنگام نسل بعدی درک شد، شاید کاپولا نیز هنوز منتظر همان لحظه‌ی بازشناسی است — لحظه‌ای که جهان بفهمد ایمان به زیبایی، حتی در فقر، بزرگ‌ترین سرمایه‌ی یک هنرمند است.
نوشته در پی شکست تجاری فیلم Megalopolis، فرانسیس فورد کاپولا ساعت هایش را می فروشد! اولین بار در مووی مگ . پدیدار شد.
