باشگاه خبرنگاران جوانگریه های خاموش و سایه اعتیاد
باشگاه خبرنگاران جوان- میترا میرزادی - در انتهای یکی از کوچه‌های قدیمی شهر کرمان، خانه‌ای خاموش و فرسوده سال‌ها در سکوتی سنگین فرو رفته بود، دیوار‌های ترک‌خورده و پنجره‌های بسته، گویی راز‌های تلخی را در خود نگه داشته بودند، با این حال، گاه‌گاهی صدای گریه‌ی خفه‌ی کودکی از درون آن شنیده می‌شد، صدایی کوتاه و خاموش که هیچ‌کس پیگیرش نبود.
ساکنان این خانه، زوجی گرفتار در دام اعتیاد، روز‌های خود را در تاریکی و بی‌خبری از جهان پیرامون سپری می‌کردند، در میان این فضای آلوده، دختر سه‌ساله‌شان با بدنی بیمار و روانی آسیب‌دیده رشد می‌کرد.
حوالی ساعت ۱۷ عصر پاییزی، ناله‌ی کودک بلندتر از همیشه شد، همسایه‌ها که نگران شده بودند، خود را به در خانه رساندند و با صحنه‌ای دردناک روبه‌رو شدند، پدر در حال مصرف مواد، مادر بی‌رمق و کودک نیمه‌جان در آغوش او، فوراً با مرکز فوریت‌های پلیسی ۱۱۰ تماس گرفته شد و مأموران کلانتری ۲۱ کرمان در کوتاه‌ترین زمان ممکن در محل حاضر شدند.
فضای خانه پر از بوی تند مواد مخدر و دود بود تصویری که هیچ انسانی را بی‌تأثیر نمی‌گذاشت، تیم اورژانس اجتماعی نیز بلافاصله وارد عمل شد تا کودک را از این وضعیت بحرانی خارج کنند و اقدامات درمانی و روانی آغاز شد، کودک برای دریافت مراقبت‌های تخصصی به مراکز درمانی منتقل شد، کوچه در سکوتی سنگین فرو رفت، در حالی که همسایه‌ها پشت در ایستاده بودند، بی کلام و با نگاهی پر از پرسش و حیرت چگونه ممکن است والدین، فرزند خود را نیز به ورطه‌ی نابودی بکشانند؟
تحلیل روانشناسی
جواد تهامی، روانشناس بالینی در گفت‌و‌گو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان کرمان گفت: کودکانی که در محیط‌هایی با خشونت، اعتیاد یا بی‌توجهی والدینی رشد می‌کنند، با آسیب‌های جدی روانی و جسمی مواجه هستند، این کودکان ممکن است دچار اضطراب مزمن، ترس دائمی از محیط اطراف، اختلالات خواب و تمرکز و مشکلات رفتاری شوند.
وی افزود: بسیاری از آنها در روابط اجتماعی دچار مشکل می‌شوند و اعتماد به دیگران برایشان دشوار خواهد بود.
وی ادامه می‌دهد: والدینی که خود گرفتار اعتیاد هستند، توانایی پاسخ‌دهی مناسب به نیاز‌های کودک را ندارند، کودکان در این شرایط، نه تنها از محبت و امنیت محروم می‌شوند، بلکه در معرض خطر رشد اختلالات هویتی، مشکلات روانی بلندمدت و حتی گرایش به رفتار‌های پرخطر و اعتیاد در آینده قرار می‌گیرند.
تهامی با اشاره به اینکه مداخله سریع و هدفمند نقش حیاتی دارد تاکید کرد: فراهم کردن محیط امن، حمایت روانشناختی مستمر، مراقبت‌های پزشکی و ایجاد رابطه‌ای پایدار با یک بزرگسال مراقب، می‌تواند به بازسازی حس اعتماد و امنیت کودک کمک کند.
وی تصریح کرد: آموزش و توانمندسازی والدین نیز ضروری است تا این چرخه‌ی آسیب‌زا در خانواده‌های مشابه تکرار نشود.
وی در پایان هشدار می‌دهد: جامعه و سیستم حمایتی باید نقش خود را جدی بگیرند غفلت از کودکان آسیب‌دیده نه تنها آینده‌ی آنها، بلکه آینده‌ی جامعه را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد و هر کودک، حتی در شرایط بحرانی، حق دارد در محیطی امن و پر از محبت رشد کند.
در پایان: گاهی سکوت یک خانه، بلندتر از فریاد‌ها فریاد می‌زند و گوش دنیا را به درد می‌آورد.
ساکنان این خانه، زوجی گرفتار در دام اعتیاد، روز‌های خود را در تاریکی و بی‌خبری از جهان پیرامون سپری می‌کردند، در میان این فضای آلوده، دختر سه‌ساله‌شان با بدنی بیمار و روانی آسیب‌دیده رشد می‌کرد.
حوالی ساعت ۱۷ عصر پاییزی، ناله‌ی کودک بلندتر از همیشه شد، همسایه‌ها که نگران شده بودند، خود را به در خانه رساندند و با صحنه‌ای دردناک روبه‌رو شدند، پدر در حال مصرف مواد، مادر بی‌رمق و کودک نیمه‌جان در آغوش او، فوراً با مرکز فوریت‌های پلیسی ۱۱۰ تماس گرفته شد و مأموران کلانتری ۲۱ کرمان در کوتاه‌ترین زمان ممکن در محل حاضر شدند.
فضای خانه پر از بوی تند مواد مخدر و دود بود تصویری که هیچ انسانی را بی‌تأثیر نمی‌گذاشت، تیم اورژانس اجتماعی نیز بلافاصله وارد عمل شد تا کودک را از این وضعیت بحرانی خارج کنند و اقدامات درمانی و روانی آغاز شد، کودک برای دریافت مراقبت‌های تخصصی به مراکز درمانی منتقل شد، کوچه در سکوتی سنگین فرو رفت، در حالی که همسایه‌ها پشت در ایستاده بودند، بی کلام و با نگاهی پر از پرسش و حیرت چگونه ممکن است والدین، فرزند خود را نیز به ورطه‌ی نابودی بکشانند؟
تحلیل روانشناسی
جواد تهامی، روانشناس بالینی در گفت‌و‌گو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان کرمان گفت: کودکانی که در محیط‌هایی با خشونت، اعتیاد یا بی‌توجهی والدینی رشد می‌کنند، با آسیب‌های جدی روانی و جسمی مواجه هستند، این کودکان ممکن است دچار اضطراب مزمن، ترس دائمی از محیط اطراف، اختلالات خواب و تمرکز و مشکلات رفتاری شوند.
وی افزود: بسیاری از آنها در روابط اجتماعی دچار مشکل می‌شوند و اعتماد به دیگران برایشان دشوار خواهد بود.
وی ادامه می‌دهد: والدینی که خود گرفتار اعتیاد هستند، توانایی پاسخ‌دهی مناسب به نیاز‌های کودک را ندارند، کودکان در این شرایط، نه تنها از محبت و امنیت محروم می‌شوند، بلکه در معرض خطر رشد اختلالات هویتی، مشکلات روانی بلندمدت و حتی گرایش به رفتار‌های پرخطر و اعتیاد در آینده قرار می‌گیرند.
تهامی با اشاره به اینکه مداخله سریع و هدفمند نقش حیاتی دارد تاکید کرد: فراهم کردن محیط امن، حمایت روانشناختی مستمر، مراقبت‌های پزشکی و ایجاد رابطه‌ای پایدار با یک بزرگسال مراقب، می‌تواند به بازسازی حس اعتماد و امنیت کودک کمک کند.
وی تصریح کرد: آموزش و توانمندسازی والدین نیز ضروری است تا این چرخه‌ی آسیب‌زا در خانواده‌های مشابه تکرار نشود.
وی در پایان هشدار می‌دهد: جامعه و سیستم حمایتی باید نقش خود را جدی بگیرند غفلت از کودکان آسیب‌دیده نه تنها آینده‌ی آنها، بلکه آینده‌ی جامعه را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد و هر کودک، حتی در شرایط بحرانی، حق دارد در محیطی امن و پر از محبت رشد کند.
در پایان: گاهی سکوت یک خانه، بلندتر از فریاد‌ها فریاد می‌زند و گوش دنیا را به درد می‌آورد.
