وقتی یاد خدا خاموش میشود، دل به تاریکی مینشیند
آیات ۱۲۴ و ۱۲۵ سوره طه پرده از حقیقتی ساده، اما ژرف برمیدارند: دوری از یاد خدا، آغاز گرفتاری روح است. انسان غافل حتی در میان نعمتها، احساس تنگی و بیقراری میکند و در قیامت نیز نابینا از حقیقت محشور میشود.











