کاخ‌موزه رامسر، دریچه ای به مسیری که پیموده شده

برای ساختن آینده‌ای بهتر، همیشه باید راهی به گذشته باز کرد؛ جایی که رد انتخاب‌ها، اشتباه‌ها، رویاها و دگرگونی‌های نسل‌های پیش از ما هنوز قابل خواندن است. این رجوع، تنها با ورق‌زدن کتاب‌های تاریخی کامل نمی‌شود؛ بخشی از آن در موزه‌ها شکل می‌گیرد، جایی که گذشته نه در روایت‌های دور، بلکه در اشیای واقعی، در بافت‌ها، ترک‌ها و جزئیات زنده می‌شود. موزه‌ها توان آن را دارند که نگاه ما به تاریخ را شفاف‌تر و فهم ما از آینده را عمیق‌تر کنند؛ چون هر نمایشگاه، ویترین و هر شی تاریخی، دریچه‌ای است به مسیری که پیموده شده تا ما امروز اینجا ایستاده باشیم. یکی از این موزه ها کاخ رامسر است. در حاشیه جنگل‌های انبوه رامسر، جایی که مه هر صبح از کوه پایین می‌آید و روی پله‌های مرمر می‌نشیند، کاخ‌موزه رامسر ایستاده است. کاخ رامسر، با مبلمان اروپایی‌اش، امروز بیش از آن‌که روایت‌کننده تجملات گذشته باشد، شاهدی آرام است بر تغییر ذائقه‌ها، سلیقه‌ها و سبک‌ها در ایران معاصر. این گزارش تصویری، تلاشی است برای خواندن آنچه در لابه‌لای چوب، سنگ، فرش و نور مانده؛ برای دیدن چیزهایی که معمولاً از قاب‌های رسمی حذف می‌شوند. از شکستگی‌های کوچک تا جزئیات ظریفی که زمان هرگز نتوانسته پنهان‌شان کند. اینجا تاریخ فقط پشت ویترین نیست؛ روی دیوارها نفس می‌کشد، لابه لای عاج‌های فیل، میان درختان بامبو. این کاخ در سال ۱۳۷۹، یکی از مهمترین جاذبه‌های گردشگری رامسر شد و حالا با اضافه شدن موزه شکار به موزه عمارت مرمر، موزه تخصصی عاج ایران، آرایه های هنر، موزه آوندهای تاریخی، موزه حمام قدیم، نمایشگاه موزه‌ای و باغ موزه گیاه شناسی این مجموعه را تکمیل تر کرده است.