زمزمه‌های مادرانه و نجوا‌های بی‌پایان در ایام فاطمیه

مادر شهید با گام‌های لرزان، اما قامتی استوار آمد. در یک دست عکس فرزند شهیدش را به سینه فشرده بود و با دست دیگر چادر را به دندان گرفت تا مسیر دشوار را طی کند؛ تا نزدیکی شهدا رفت؛ کنار هر شهید ایستاد. لالایی خواند، عزاداری کرد؛ زمزمه‌های مادرانه‌اش اشک‌ها را جاری کرد.