یارانه‌های ناعادلانه، مصرف انرژی را افزایش و رفاه عمومی را کاهش می‌دهد

هر فرد باید یک سهم مشخص از انرژی دریافت کند که بر اساس جمعیت خانوار تعیین می‌شود و قابل استفاده یا قابل فروش است. این سازوکار می‌تواند رفاه را مستقیم به بهینه‌سازی مصرف پیوند دهد. زمانی که مصرف کمتر به منفعت مالی تبدیل شود، رفتار مصرف‌کننده تغییر می‌کند بدون آنکه نیازی به اجبار یا فشار مستقیم باشد