خوانشی دوباره از زیست ادبی رضا امیرخانی

«قیدار» پخته‌ترین نثر امیرخانی را دارد، اما شخصیت اصلی بیش از آنکه انسان باشد، نماد است. «رهش» با ورود به زندگی شهری، واقعی‌تر به نظر می‌رسد، اما باز هم پیام‌محوری بر روایت سنگینی می‌کند