مووی مگبریژیت باردو، ستاره زن سینمای فرانسه درگذشت
بریژیت باردو، بازیگر، خواننده و یکی از تأثیرگذارترین چهرههای سینمای فرانسه در قرن بیستم، روز ۲۸ دسامبر ۲۰۲۵ در سن ۹۱ سالگی درگذشت. بنیاد «بریژیت باردو» با انتشار بیانیهای رسمی، خبر درگذشت او را تأیید کرد و یادآور شد که باردو در دهههای پایانی زندگی، تمام توان و سرمایه خود را صرف دفاع از حقوق حیوانات و فعالیتهای این بنیاد کرده بود.
بریژیت باردو در ۱۹۳۴ در پاریس و در خانوادهای مرفه و کاتولیک به دنیا آمد. استعداد اولیه او در رقص باله باعث شد به کنسرواتوار پاریس راه یابد. همزمان فعالیت حرفهای در مد را آغاز کرد و در ۱۵ سالگی با حضور روی جلد مجله «اِل» (Elle) به چهرهای شناختهشده بدل شد؛ مسیری که در نهایت به پیشنهادهای سینمایی انجامید. در یکی از نخستین تستهای بازیگری، با روژه وادیم آشنا شد و این دو پس از رسیدن باردو به ۱۸ سالگی، در سال ۱۹۵۲ ازدواج کردند.
باردو فعالیت سینمایی خود را با نقشهای فرعی آغاز کرد، اما بهتدریج جایگاهش در سینما تثبیت شد. از نخستین موفقیتهای او میتوان به بازی در فیلم «دکتر در دریا» (Doctor at Sea – ۱۹۵۵) در کنار دیرک بوگارد اشاره کرد که در بریتانیا با استقبال گستردهای روبهرو شد. نقطه عطف شهرت جهانی باردو، فیلم «و خدا زن را آفرید» (And God Created Woman – ۱۹۵۶) به کارگردانی روژه وادیم بود؛ فیلمی که او را به نمادی جهانی از زیباییشناسی تنانه و رهایی زنانه بدل کرد و تصویر تازهای از زن در سینمای پساجنگ اروپا ارائه داد.
در دهه ۱۹۶۰ ، باردو در مجموعهای از آثار شاخص سینمای اروپا حضور یافت؛ از جمله «حقیقت» (La Vérité) به کارگردانی آنری-ژرژ کلوزو، «زندگی خصوصی» (Vie privée) ساخته لوئی مال در کنار مارچلو ماسترویانی و «تحقیر» (Le Mépris) اثر ژان-لوک گدار. او همچنین تجربه حضور در سینمای بینالمللی و هالیوود را با فیلمهایی چون «زندهباد ماریا» (Viva Maria!) و «شالاکو» (Shalako) پشت سر گذاشت.
در کنار بازیگری، باردو در عرصه موسیقی نیز فعال بود و نسخه اصلی ترانه جنجالی «Je T’Aime… Moi Non Plus» را ضبط کرد؛ اثری که سرژ گنزبور آن را مشخصاً برای او نوشته بود. با این حال، فشار شهرت جهانی و زندگی ستارهای برایش فرساینده شد.
در سال ۱۹۷۳ ، پس از بازی در فیلم «داستان پندآموز و شادکامی کولینو» (L’Histoire très bonne et très joyeuse de Colinot Trousse-Chemise) ، بهطور رسمی از سینما کنارهگیری کرد. از آن زمان به بعد، تمرکز اصلی او بر فعالیتهای حقوق حیوانات قرار گرفت. باردو در ۱۹۸۶ بنیاد «بریژیت باردو» را تأسیس کرد و به یکی از شناختهشدهترین چهرههای جهانی در این حوزه بدل شد. او در اعتراض به شکار فوکها در ۱۹۷۷ حضور مستقیم داشت و در سالهای بعد، نامههای اعتراضی متعددی به رهبران جهان درباره مسائلی چون کشتار سگها در رومانی، شکار دلفینها در جزایر فارو و قتل گربهها در استرالیا ارسال کرد.
باردو در طول زندگی خود چهار بار ازدواج کرد:
- با روژه وادیم (۱۹۵۲–۱۹۵۷)
- با ژاک شاریه (۱۹۵۹–۱۹۶۲) که حاصل آن پسری به نام نیکولا بود
- با گونتر زاکس (۱۹۶۶–۱۹۶۹)
- و در نهایت با برنار دورمال ، مشاور سابق ژان-ماری لوپن، که در سال ۱۹۹۲ با او ازدواج کرد
او همچنین روابط پرحاشیهای با چهرههایی چون ژان-لوئی ترنتینیان و سرژ گنزبور داشت که بارها به تیتر رسانههای اروپایی تبدیل شد.
بریژیت باردو نهفقط یکی از چهرههای ماندگار سینمای فرانسه، بلکه الهامبخش هنرمندان، متفکران و فعالان اجتماعی در سراسر جهان بود. میراث او، چه در تاریخ سینما و چه در عرصه دفاع از حقوق حیوانات، از او چهرهای متمایز ساخت که نامش فراتر از شهرت، با تعهد، جسارت و تأثیرگذاری گره خورده است.
نوشته بریژیت باردو، ستاره زن سینمای فرانسه درگذشت اولین بار در مووی مگ . پدیدار شد.
