ایکناتقیه؛ مرز میان سکوت و روشنگری در مکتب اهلبیت(ع)
«تقیه» در نگاه شیعی، صرفاً به معنای پنهانکردن عقیده برای حفظ جان نیست، بلکه مفهومی دقیق و دوسویه است که هم پاسداری از جان مؤمن و هم صیانت از حقیقت دین را در بر میگیرد. سیره عملی امام جواد(ع) در مناظرات مشهور عصر مأمون عباسی، نمونهای روشن از این فهم عمیق است؛ جایی که آن حضرت، بیآنکه جان خویش را به خطر اندازد، با استدلالهای قرآنی و عقلی، روایات جعلی را آشکارا رد کرد و نشان داد تقیه آگاهانه، نه عقبنشینی از حقیقت، بلکه راهی هوشمندانه برای حفظ دین خداست.
