خشک‌سالی رحم ندارد
هیولای خشک‌سالی در حال بلعیدن تعداد درخور توجهی از همسایگان ایران است. اگر در نیمه اول قرن بیست‌و‌یکم تنها کشورهایی همچون سوریه و عراق در خاورمیانه به دلایل سیاسی و بیابان‌زایی بحران‌های هولناک زیست‌محیطی را پشت سر می‌گذاشتند، حالا دیگر وحشت به دیگر نقاط هم سرایت کرده است. عراق همچون گذشته و با وجود اینکه سال‌ها از مرگ صدام حسین می‌گذرد، نتوانسته است زیرساخت‌های خود را به‌روز‌رسانی کند و دهه‌ها جنگ در افغانستان، کابل را در خطر بی‌آبی کاملی قرار داده است که احتمالا سه میلیون نفر از ساکنان آن را وادار به ترک شهر کند.
هیولای خشک‌سالی در حال بلعیدن تعداد درخور توجهی از همسایگان ایران است. اگر در نیمه اول قرن بیست‌و‌یکم تنها کشورهایی همچون سوریه و عراق در خاورمیانه به دلایل سیاسی و بیابان‌زایی بحران‌های هولناک زیست‌محیطی را پشت سر می‌گذاشتند، حالا دیگر وحشت به دیگر نقاط هم سرایت کرده است. عراق همچون گذشته و با وجود اینکه سال‌ها از مرگ صدام حسین می‌گذرد، نتوانسته است زیرساخت‌های خود را به‌روز‌رسانی کند و دهه‌ها جنگ در افغانستان، کابل را در خطر بی‌آبی کاملی قرار داده است که احتمالا سه میلیون نفر از ساکنان آن را وادار به ترک شهر کند.
در ترکیه نیز با وجود ابر‌پروژه‌های رجب طیب اردوغان در حوزه سدسازی، زور دولت به تغییرات اقلیمی نرسیده است و بسیاری از مناطق در غرب، شمال غرب و... با بحران کمبود آب روبه‌رو هستند. تصویر آشنا در هر سه این کشورها، مردمی است که برای به‌دست‌آوردن آب مورد نیاز برای نوشیدن، استحمام و نظافت به دنبال تانکر‌ها و آب‌های بسته‌بندی‌شده هستند تا بخشی از نیازهای خود را رفع و رجوع کنند. بخش عمده‌ای از بحران آب در میان کشورهایی همچون عراق، ترکیه و افغانستان سیاسی است. واضح است که نمی‌توان از مسئله تغییرات اقلیمی بی‌توجه عبور کرد و تمام تقصیر را بر گردن سیاست‌مداران انداخت؛ با‌این‌حال، دعواهای جناحی، بی‌ثباتی، توسعه‌طلبی غیرعاقلانه و... نقش زیادی در بدتر‌کردن وضعیت داشته‌اند.
اخبار مرتبط
شبکه شرق